ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ…
February 29th, 2012 | Author: kartesios 
Αυτό το βλέμμα που σου λέει, εσύ που μπορείς γιατί δεν κάνεις κάτι ν’ αλλάξουν τα πράγματα; Πας να απολογηθείς. Να πεις εγώ; Τι μπορώ να κάνω εγώ μόνος μου; Και το καταπίνεις αμάσητο επειδή ξέρεις ότι είναι ψέμα. Το μόνος είναι υπεκφυγή.
Αυτό το βούρκωμα όταν ακούς τον άλλον να εξηγεί πόσο σημαντικά είναι τα μέτρα για τη σωτηρία της πατρίδας. Μιας πατρίδας που αυτός μαζί με άλλους τη ρούφηξαν μέχρι που άδειασε. Και να μη μπορείς να του ρίξεις μπουνιά στα μούτρα επειδή θα σε πουν τραμπούκο και φασίστα. Απολίτιστο, επειδή χτύπησες τον πολιτισμένο που υποστηρίζει την εξαθλίωσή σου και αποκαλεί όλον τον κόσμο τεμπέλη και άχρηστο.
Αυτή η ζάλη που σου έρχεται όταν θες να βγεις σε μια πλατεία και να ουρλιάξεις τι κάνουμε ρε μαλάκες; Γιατί δεν ξυπνάμε; Μας αφανίζουν. Κι όταν συνέρχεσαι αντιλαμβάνεσαι ότι κι εσύ περπατάς σκυφτός ανάμεσα στους άλλους για να πας στη δουλειά ή να πας να πληρώσεις… να πληρώσεις… να πληρώσεις…
Αυτή η σκουπιδίλα που κατακλύζει το μυαλό σου όταν βλέπεις στη βουλή να μιλάνε χωρίς να λένε. Talking suits. Ή και talking costumes μέσα σε όλη αυτή τη θεατρικότητα του παράλογου. Οι ελληνικές Βερσαλλίες. Χωματερή της Δημοκρατίας. Σαπισμένα μπλα μπλα.
Αυτός ο τρόμος μην αρρωστήσεις, μη χρειαστείς γιατρό και φάρμακα, μη δε μπορέσεις να πας για το μεροκάματο, μην κι όταν μπορέσεις τελικά να πας, βρεις άλλον στη θέση σου κι ύστερα τι κάνεις, τίποτα δε μπορείς να κάνεις.
Αυτή η γεύση από αίμα στο στόμα δεν είναι ιδέα σου. Ο θυμός που κατάπιες έγινε οργή κι η οργή μαχαίρι που στα διάλυσε όλα επειδή δεν την άφησες να βγει. Κι έτσι έκοψε τα πάντα μέσα σου και τώρα ξερνάς αίμα. Αίμα. Προσοχή! Να ξεράσεις ήσυχα στη γωνία. Μην αναστατώσεις το πλήθος. Μη λερώσεις την απραξία της τάξης. Στη γωνία. Τιμωρημένος επειδή δεν άντεξες.
