tag:blogger.com,1999:blog-84525426267523713942024-03-13T16:06:48.789-07:00nostradamosnostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comBlogger50125tag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-31209613929407447362013-10-25T11:51:00.001-07:002013-10-25T11:51:26.870-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2310net.files.wordpress.com/2013/10/capitalism.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="capitalism" class="aligncenter size-full wp-image-1820" src="http://2310net.files.wordpress.com/2013/10/capitalism.jpg?w=529" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Όλη
η ιστορία με τη μικρή Μαρία είναι στημένη για να ξεχάσει ο κόσμος ότι
συνελήφθησαν οι Χρυσαυγίτες για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Σοβαρά.
Έχω έναν κουνιάδο που έχει έναν μπατζανάκη, του οποίου ο θείος έχει
πρόσβαση σε απόρρητα έγγραφα που διαθέτει η εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα στα
οποία αναφέρεται πως πριν από δύο μήνες ο γέρων Παϊσιος είχε προφητέψει
ότι όπου να ‘ναι θα συλλάβουν κάτι μαυριδερούς τύπους με κύφωση και αυτό
θα σημάνει την αρχή της πτώσης της αυτοκρατορίας του κακού και μετά θα
πάρουμε και την πόλη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Σοβαρά τώρα. Κάθε φορά που γίνεται κάτι
σημαντικό βγαίνουν ορισμένοι εξυπνάκηδες και λένε ότι πίσω από αυτό που
συμβαίνει κρύβεται κάτι άλλο ή τέλος πάντων γίνεται για να μην
ασχολούμαστε με κάτι άλλο που συμβαίνει. Γιατί είναι εξυπνάκηδες; Πρώτον
γιατί αυτό είναι γνωστό ότι συμβαίνει, οπότε αναφέροντάς το δεν
ανακαλύπτουν δα και την αμερική. Αυτή τη μαλακία την έκανε ο Κολόμβος
πριν πολλά πολλά χρόνια, γαμώ την περιέργειά του που έλεγε ο Παύλος με
τον Τοτέμ κάποτε. Δεύτερον γιατί δεν είναι απίθανο ούτε συνωμοσία να
συμβαίνουν δύο πράγματα ταυτόχρονα. Δεν το απαγορεύει το σύμπαν. Θέλετε
απόδειξη; Ορίστε μια λίστα από αυτά που πρόχειρα μου έρχονται στο
μυαλό: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν κάποιοι εκτιμούσαν ότι έρχεται
θύελλα, κάποιοι ψήφιζαν ΓΑΠ και πανηγύριζαν που θα φύγει η κακιά δεξιά
και θα δώσει χρήμα στο λαό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν κάποιοι επέμεναν ότι η κρίση είναι
βαθιά και υπαρκτή, ότι θα είναι διαρκής και όμοιά της δεν θα έχουμε
ξαναδεί, κάποιοι ανακάλυπταν στο youtube τον Καζάκη και τους
ανθελληνικούς ψεκασμούς εκ Γερμανίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν εσύ, ναι εσύ ιδιωτικέ υπάλληλε
χαιρόσουν για τις περικοπές των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων,
ετοιμαζόταν η επιδρομή στον δικό σου μισθό, στα δικά σου δικαιώματα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν απεργοί έκλειναν το λιμάνι για να
διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες δουλειάς και ζωής τους, εσύ έβλεπες ΣΚΑΙ
και πίστευες ότι αυτοί διώχνουν τους τουρίστες που ήρθαν από την άλλη
άκρη του κόσμου με μοναδικό σκοπό να σου αφήσουν συνάλλαγμα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν έκανες πως ξυπνάς και κατέβαινες
στις πλατείες, χωρίς ταμπέλες και κομματικά λάβαρα, μόνο με την
ελληνική, κάποιοι, λίγα μέτρα παραδίπλα σου, κάλυπταν με τη γαλανόλευκη
την δική τους σημαία, εκείνη με τη σβάστικα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν κάποιος επαγγελματικός κλάδος
απεργούσε εσύ έβλεπες πόσο βολεμένοι είναι αυτοί και κρυφοχαιρόσουν που
θα απολυθούν. Άντε γιατί σε κούρασαν κάθε τρεις και λίγο απεργίες και
διαδηλώσεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν το αφεντικό σου έτριβε τα χέρια
του που θα σου έδινε τον μισό μισθό, που δεν θα είχες δικαίωμα να πάρεις
άδεια, που θα σε απέλυε όποτε γούσταρε, εσύ έλεγες δεν πειράζει
αφεντικό, θα βάλω πλάτη γιατί ξέρω πως το κάνεις παρά τη θέλησή σου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν σου έλεγαν ότι δεν θα πάρουν άλλα μέτρα τους πίστευες και τους ψήφιζες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν πήγες για συνέντευξη για δουλειά
και σου είπαν πως θα δουλεύεις 6 μέρες 12 ώρες για 400 “μαύρα” ευρώ,
έλεγες “δεν πειράζει, θα τη βγάλω και με τόσα”. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν σου έλεγαν ότι αυτοί που ψηφίζεις
είναι σκυλιά του συστήματος, πληρωμένοι δολοφόνοι και εγκληματίες του
κοινού ποινικού δικαίου, εσύ έλεγες ότι οι ξένοι μας παίρνουν τις
δουλειές. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν σου ξαναέλεγαν ότι δεν θα πάρουν άλλα νέα μέτρα τους ξαναπίστευες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν τα σχολεία των παιδιών σου ήταν
άδεια από πεινασμένους δασκάλους εσύ έλεγες ότι πρέπει να τους απολύσουν
γιατί δεν είναι σωστό να την πληρώνουν μόνο οι υπάλληλοι του ιδιωτικού
τομέα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν σου έλεγαν ότι τα Μνημόνια δεν
είναι τίποτα άλλο από τον καπιταλισμό σε δράση, εσύ έλεγες Μέρκελ
ρουφιάνα, οι γερμανοί, ααα οοουυυυ, κλέφτες, τριακόσιοι, γουδί. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν σου λένε ότι δεν φταις εσύ που
κατά λάθος, παραπλανημένος ψήφισες τους φασίστες, εσύ κάνεις τα πάντα
για να αποδεικνύεις ότι είσαι πιο φασίστας από όσο νόμιζαν και οι ίδιοι
οι φασίστες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν στην επόμενη απεργία κάποιοι
συνάδελφοί σου θα αγωνίζονται και για σένα, ρισκάροντας το ψωμί και το
γάλα των παιδιών τους, εσύ θα δίνεις διαπιστευτήρια υποταγής στο
αφεντικό σου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Όταν στην επόμενη απεργία κάποιοι θα
είναι στους δρόμους εσύ, άνεργε, θα αναπαύεσαι στον καναπέ σου και θα
μιλάς για τις επαναστάσεις που θα έρθουν, για τον κόσμο που κάποια μέρα
θα ξεσηκωθεί.<br />
<br />
<a href="http://2310net.wordpress.com/2013/10/24/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BA/" target="_blank">Από 2310net </a></div>
</div>
nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-75175629541246002892013-02-22T02:00:00.000-08:002013-02-22T02:00:25.775-08:00Εγώ, πάλι, δεν θα έφευγα από την Ελλάδα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
...διότι, το γεγονός πως μία μεγάλη πλειοψηφία κοιτάζει την πάρτη της
και τον κύκλο της δεν θα μου στερήσει το δικαίωμα, το προνόμιο, τη χαρά
και την μεγάλη, ανεξήγητη γαλήνη να ζω στον τόπο που με διαμόρφωσε, του
οποίου είμαι γέννημα και που με έχει κάνει αυτό που είμαι τόσο όσο και
οι γονείς μου. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Διότι δεν μπορώ, δεν μου πάει καρδιά, δεν έχω το δικαίωμα να απαιτώ από
έναν άνθρωπο που τα τελευταία τρία χρόνια έχει ανατραπεί ότι ήξερε ως
ζωή, που ζει έναν πόλεμο χωρίς όπλα αλλά με πρωτόγνωρη βία και
ανασφάλεια, να φροντίζει να μοιάζει η καθημερινότητά μου με Αμερικάνικο
Σήριαλ. Ναι, γουστάρω και είναι ωραία να μου χαμογελάνε, ακόμα και
ψυχαναγκαστικά, και να τηρούνε τους κανόνες της καλής συμπεριφοράς,
ακόμα και ξύλινα. Ωστόσο μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος δεν το κάνει...
ειδικά αυτές τις εποχές. Μπορώ να νιώσω την μαυρίλα μέσα του και να
αισθανθώ πόσο τον εμποδίζει να είναι ηλιόλουστος. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Διότι, ακόμα, αν κάποιος δεν μου πει ευχαριστώ ή παρακαλώ, δεν σημαίνει
πως είναι κατώτερος ή ασήμαντος ή αμόρφωτος ή αγενής. Μπορεί απλά να
σημαίνει ότι και αυτός έπεσε άκλαφτο θύμα της νοοτροπίας <i>"εγώ
ρε αξίζω να πάω να ζήσω στο Μανχάταν ρε, να μεγαλουργήσω και σιγά μην κάθομαι τώρα
να χαιρετάω και να είμαι ευγενικός με τον κάθε γύφτο που με περιστοιχίζει, ω
μον ντιέ ω μον ντιε!"</i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Διότι, ναι, εμείς εδώ πετάμε δυστυχώς σκουπίδια στον δρόμο - αλλά και
στην Νέα Υόρκη κάθεσαι σε ένα πάρκο δίπλα στην Times Square να φας ένα
σάντουϊτς και περνά κάτω από το παγκάκι ξαφνικά ένας αρουραίος μεγάλος
σαν καλοζωισμένη γάτα. Ενώ στο Λονδίνο κάτω από τις βιτρίνες και τα
ωραία κόκκινα λεωφορεία και τα docks «ουρλιάζει» μία μυρωδιά ούρων και
μπύρας. Για να μη σου πω τι γίνεται στην Μόσχα, τη Βαρσοβία, το Παρίσι,
τη Ρώμη (έχω ίδια γνώση και ας πήγα για βδομάδα, άντε το πολύ
δεκαήμερο). Και κανένα από αυτά τα παραδείγματα δεν είναι χειρότερα από
το άλλο – χειρότερο είναι να μην έχεις λύσει τα θέματα σου τα ψυχολογικά
και ακόμα να λειτουργείς, τέτοιες κρίσιμες εποχές για την χώρα, με την
εφηβική νοοτροπία «<i>το γρασίδι από την άλλη πλευρά του φράχτη είναι
τόσο τέλειο ρε γαμώτιιιιιιιιι– και εμένα αυτά μου αξίζουν, τα καλλίτερα,
τα καλλίτερα</i>».</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Διότι, ναι στο εξωτερικό μπορεί να μην προσπαθήσει να μου κλέψει κάποιος
την ουρά στα σαλάμια. Αλλά, ποτέ, ΠΟΤΕ στο ταμείο ένας άγνωστος δεν θα
πει στην ταμία (αυτή που δεν χαμογελά, μα γιατί μου χαλά την μέρα, πως
τολμά;) «<i>θα τα πληρώσω εγώ αυτά</i>» - εννοώντας το λογαριασμό ενός
άστεγου που μετράει τα φραγκοδίφραγκά του για να αγοράσει ένα σάντουιτς
και ένα γάλα. Και δεν αξιολογώ τώρα τι είναι καλύτερο από τα δύο να
έχεις ως ικανότητα (αν και μεταξύ μας, η καρδιά μου το αξιολογεί μία
χαρά...) αλλά μετά λόγου γνώση θα ήθελα να ζω εκεί που οι ικανότητες των
ανθρώπων είναι πιο συγγενείς με την δική μου ικανότητα. Και όπου οι
ελλείψεις τους είναι κοντά στις δικές μου ελλείψεις. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Διότι, ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια και τόση πίεση, ακόμα και
μετά τους φασίστες που θέλουν και αυτοί να κάνουν αυτή τη χώρα κάτι
διαφορετικό από τη φύση της (πιο αστραφτερό, πιο παρουσιάσιμο) έχω την
χαρά και την δυνατότητα να αποφασίσω 2 η ώρα τη νύχτα να βγω να
περπατήσω στο κέντρο, έτσι επειδή μου ήρθε και μόνο. Και ξέρω πως οι
μπάτσοι δεν θα με σταματήσουν να ελέγξουν τι ύποπτο κάνω (όπως μου έχει
συμβεί στην Βοστώνη στις 11 τη νύχτα) ενώ μάλλον θα πετύχω και κανέναν
άλλο ρομαντικό φίλο στο δρόμο που έχει βγει να πνίξει την καψούρα του
περπατώντας. Ενώ αν πάω στην «ποιότητα ζωής» από τις 9 το βράδυ θα
ερημώνει η πλάση. Και ξαναλέω, δεν το θεωρώ αυτό χειρότερο ή καλύτερο
από αυτό που κάνουμε εδώ... αλλά αυτό που κάνουμε εδώ είναι δικό μου.
Και θέλω την ζωή μου να την ζήσω ανάμεσα σε εκλεκτές ατελείς συγγένειες,
όχι σε ψυχρές λειτουργικότητες... </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Διότι έχω συνείδηση πως μέσα σε αυτήν την λαίλαπα που έχει πέσει στην
χώρα, το πρόβλημα δεν είναι η ομοιόμορφη διακόσμηση των σπιτιών (πήγαινε
σε μία μεσοκατώτερης τάξης γειτονιά της Βοστώνης και θα σου πω εγώ
ομοιομορφία και σεβασμό στον δημόσιο χώρο). Ούτε βέβαια το να μου
χαμογελά η ταμίας στο Super market σαν να είμαι ο Mr Big που κάνει
γύρισμα στο μαγαζί της (και τέλος πάντων, ας αναγνωρίσουμε κάποτε το
δικαίωμα στους ανθρώπους να μην δίνουν συνεχώς παράσταση, να
χαλαρώνουν). Το πρόβλημα είναι όσοι ακόμα έχουμε, δόξα Τω Θεώ, έναν
τρόπο να επιβιώνουμε σε αυτήν την κοινωνία όπου τόσοι πολλοί και τόσο
κοντά μας δυσκολεύονται και υποφέρουν (και που αυτό τους δίδει για μένα
ΑΜΕΣΩΣ το δικαίωμα να μην μου χαμογελάνε) να αποβάλλουμε τον ραγιαδισμό.
Να αλλάξουμε πια την κλισέ και κυρίως ρηχή θεματολογία περί "θέμου σε
τι χώρα ζω" και την οποία, θυμήσου, την ακούγαμε και στις εποχές των
παχιών αγελάδων. Να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με όρους «έξω είναι
καλύτερα» - «μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά». Έξω δεν είναι καλύτερα.
Είναι αλλιώς. Και ναι, μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά. Αλλά στο
εξωτερικό γίνονται άλλα. Που επειδή είσαι Έλληνας, όχι καλύτερος, όχι
χειρότερος, κάτι άλλο, θα σου κάθονται ως πολύ χειρότερα... </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Διότι προτιμώ χίλιες φορές να ανησυχώ για το κακό γούστο των
συμπατριωτών μου, να εκνευρίζομαι που δεν θα καθαρίσουν το χιόνι από την
αυλή εθελοντικά (ποιό χιόνι ωρέ; α ξέχασα, στο Fringe χιονίζει πάλι
απόψε...) παρά για το αν μία μέρα στο σχολείο του αξιολάτρευτου του
πιτσιφρικιού του ανηψιού μου θα μπει ένας 19χρονος με ευγενική
χαμογελαστή μάνα που όμως τον μεγάλωσε χωρίς κανένα αυθεντικό
συναίσθημα, για να σκοτώσει, πυροβολώντας σαν σε video game, είκοσι
εξάχρονα. Ε και τώρα ό,τι και να λέμε ακόμα, ακόμα, (αλλά για πόσο
ακόμα;) η ελληνική κοινωνία δεν δημιουργεί τέτοιες στρεβλώσεις. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Διότι έμαθα πια, στα 40 μου ότι μόνο ένας δρόμος υπάρχει να γίνεις
καλύτερος, το καλύτερο που μπορείς – σαν άνθρωπος ή σαν χώρα. Να
σταματήσεις να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους και με αγάπη και
συγκέντρωση να σκύψεις να τον γνωρίσεις. Και αφού τον γνωρίσεις και
καταλάβεις τι μπορείς να κάνεις καλλίτερο, να ξεκινήσεις. Το ταξίδι το
σημαντικό δεν είναι να βρεις μία δουλειά και να πας εκεί που λανθασμένα
και κρίνοντας από τα σήριαλ πιστεύεις πως είναι καλλίτερα. Το ταξίδι το
σπουδαίο είναι να φτάσεις σε άλλους πιο όμορφους προορισμούς εδώ, στον
τόπο σου. Και έτσι, με αυτόν τον τρόπο να το κάνεις και τον τόπο σου
έναν καλύτερο προορισμό. Αν όχι για σένα, γιατί μάλλον δεν προλαβαίνεις
πια, είναι και οι εποχές γεμάτες προκλήσεις, για το ανήψι σου. </div>
</div>
nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-50228840608363426472013-01-23T16:34:00.000-08:002013-01-23T16:34:02.067-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<iframe width="450" height="253" src="http://www.youtube.com/embed/35LUjnE52M4" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-23633416728441363002013-01-11T10:31:00.000-08:002013-01-11T10:32:25.275-08:00Το γράμμα μιας ‘’γνωστής-άγνωστης’’ *<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 id="post-6092">
</h2>
<div style="text-align: right;">
<i><b><br />
της Νατάσας Κεφαλληνού </b></i><br />
<i><b> </b></i>
<br />
<div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://ilesxi.files.wordpress.com/2013/01/66489_10151426450584187_434301971_n.jpg?w=470&h=368" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="aligncenter" height="368" src="http://ilesxi.files.wordpress.com/2013/01/66489_10151426450584187_434301971_n.jpg?w=470&h=368" width="470" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«Κοίταξε με καλά, βγάλε μου την
κουκούλα που μου φόρεσαν εισαγγελείς, μπάτσοι και τα δελτία των 8. Αν
σηκώσεις το κεφάλι θα με δεις. Εγώ είμαι. Με ξέρεις. Πιθανόν με έχεις
δει να κάνω μάθημα στο παιδί σου ή στις ουρές του ΟΑΕΔ ή στα διπλανά
ταμεία της ΔΕΗ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Με λένε Μαρία, Ελένη, Ειρήνη, Γεωργία,
Ελευθερία… Ποτέ δεν ρώτησες το όνομα μου, αλλά δεν πειράζει, συνεχίζω να
ελπίζω πως θα έρθουν μέρες που δεν θα είμαι πλέον για σένα μια «γνωστή
άγνωστη». Συνεχίζω να ελπίζω ότι κάποια μέρα θα νοιώθεις τη θέρμη του
σώματος μου, όταν θα με κρατάς γερά στην «αλυσίδα». <span id="more-6092"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Ξέρω, λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου
τη νύχτα δεν θα με σκεφτείς, θα κάνεις υπολογισμούς για το νοίκι, το
χαράτσι, το γάλα του παιδιού, την επίσκεψη στο γιατρό… Ξέρω, σε σκέβρωσε
το κρύο, η μιζέρια και η ανεργία. Έπαψες πλέον να χαμογελάς,
τσιγκουνεύτηκες ακόμη και τις ευχές για το νέο έτος. Τα ξέρω όλα αυτά
γιατί τα ζω και εγώ, καθημερινά.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν αποφάσισα να μπω στη βίλα
Αμαλίας ήξερα ότι θα με συλλάβουν. Όταν με συνέλαβαν ήξερα ότι το μόνο
όπλο μου θα είναι το χαμόγελο στα μάτια μου, η υψωμένη μου γροθιά, το
«σ’ αγαπώ» γραμμένο στη σκόνη της κλούβας κι αυτός ο στίχος που χρόνια
έχει σφηνώσει στο μυαλό μου: «Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος,
το να μην παραδίνεσαι, αυτό είναι».</div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν με κρατούσαν στην ΓΑΔΑ ήξερα ότι
δεν θα ήσουν απ’ έξω, ένας από τους 2.000 που ενώνει τη φωνή του μαζί με
τους υπόλοιπους μέσα στο κρύο,για αυτό και σου γράφω από το κρατητήριο
τα παρακάτω: «Η καρδιά, η θέληση για αγώνα και η επιθυμία για έναν κόσμο
ισότητας και ελευθερίας αποδεικνύονται πιο δυνατά από τους στρατούς
τους. Δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας νικήσουν, γιατί όσες δυνάμεις
καταστολής κι αν επιστρατεύσουν δεν μπορούν να καταπνίξουν την
αντίσταση, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη».</div>
<div style="text-align: justify;">
Στα λέω όλα αυτά, στα απευθύνω
μεγαλόφωνα με πράξεις «ακραίες», ίσως «θεαματικές», μόνο και μόνο γιατί
συνεχίζω να πιστεύω. Ναι, αν και εκ πεποιθήσεως αποστρέφομαι θεούς και
δαίμονες, συνεχίζω να <b><i>πιστεύω</i></b>, σε σένα, σε εμένα, σε «εμάς», σε ένα κόσμο καλύτερο. Αυτά είναι τα μόνα μου «εικονίσματα» κι αρνούμαι να τα αποκαθηλώσω.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μα αυτό δεν αρκεί, πρέπει να πιστέψεις
και εσύ, πρώτα από όλα σε εσένα, και μετά στο «εμείς». Και όλοι «εμείς»
να θυμηθούμε ή να μάθουμε να συλλαβίζουμε από την αρχή ότι κανένας
στρατός δεν είναι ανίκητος, παρά την υπεροπλία του. Οι φωνές από το
Σικάγο, την Κομμούνα, την Ισπανία, την παγωμένη Ρωσία, τα χωριά των
Ζαπατίστας αυτό μας υπενθυμίζουν. Ας τις ακούσουμε και ας μην μείνουμε
μετεξεταστέοι στο μάθημα της Ιστορίας….</div>
<div style="text-align: justify;">
Με φυλακίζουν ακριβώς γιατί με πράξεις
και με λόγια σου στέλνω αυτό το μήνυμα, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο
«ιός της αντίστασης» είναι μεταδοτικός.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μην τους αφήσεις να σε λυγίσουν, μην τους αφήσεις να μας νικήσουν …</div>
<div style="text-align: justify;">
ΥΓ: Ελπίζω την επόμενη φορά να είσαι εκεί»</div>
<div style="text-align: justify;">
*Το κείμενο είναι αποκύημα νοσηρής και
άνομης φαντασίας και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζει τις σκέψεις της
«γνωστής-άγνωστης» στην φωτογραφία, αν και αυτή αποτέλεσε την κύρια πηγή
έμπνευσης του.</div>
<div style="text-align: left;">
Πηγή: <a href="http://natasakefallinoy.blogspot.gr/2013/01/8.html">Παραφωνία</a></div>
</div>
</div>
nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-34326429847295998552012-10-03T18:50:00.002-07:002012-10-03T18:50:49.399-07:00Οι Έλληνες δεν ξεσηκώνονται, ετοιμάζουν σάκο επιβίωσης <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="post-header">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<br />
<h1 class="singlePageTitle" style="border: 0px; color: #cd1713; font-family: 'trebuchet ms', arial, sans-serif !important; font-size: 30px; font-weight: normal !important; letter-spacing: -2px; line-height: 1em; margin: 0px 0px 8px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLB-MbL31yNgR_PFaxEm07AcCFz7Xm-LMz-BoA5gfFtQ1mV_AYI1OlEP6VNIFzgdArUOQlVFdNEFK3UF0njWojbuokBOYhKCrXFFn_F3WcCKLF6oz5KOQcKpTQN-vXgKm4Pr9W6LSqZ0mJ/s1600/oi-ellhnes-den-kseshkonontai.jpg" style="border: 0px; clear: left; display: inline !important; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px 1em 1em 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; text-decoration: none; vertical-align: baseline;" target="_blank"><br /><img alt="Οι Έλληνες δεν ξεσηκώνονται, ετοιμάζουν σάκο επιβίωσης" border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLB-MbL31yNgR_PFaxEm07AcCFz7Xm-LMz-BoA5gfFtQ1mV_AYI1OlEP6VNIFzgdArUOQlVFdNEFK3UF0njWojbuokBOYhKCrXFFn_F3WcCKLF6oz5KOQcKpTQN-vXgKm4Pr9W6LSqZ0mJ/s320/oi-ellhnes-den-kseshkonontai.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="Οι Έλληνες δεν ξεσηκώνονται, ετοιμάζουν σάκο επιβίωσης" width="320" /></a></h1>
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px;"></span><div style="border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<br style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px;" /><div style="border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="border: 0px; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Όλοι μας έχουμε μια πίκρα μέσα μας. <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τι στο διάολο γίνεται κι είμαστε τόσο σιωπηλοί; Τι συμβαίνει κι είμαστε τόσο υποταγμένοι;</b> Κι
εγώ το φωνάζω εδώ μέσα και χιλιάδες άλλοι γύρω μου. Κοιτάμε ο ένας τον
άλλον πλέον και τον μετράμε με το μάτι να δούμε... τι σκέφτεται, πως
είναι το βλέμμα του, τι λέει. Με μια λαχτάρα. Να είναι τόσο
οργισμένος, όσο είμαστε κι εμείς. <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μετράμε την οργή μας με το διπλανό μας. Προσπαθούμε να <a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8452542626752371394" name="more"></a>αποκωδικοποιήσουμε τα σημάδια.</b><br /><br />Κι εγώ αυτές τις μέρες συνειδητοποιώ κάτι πολύ σοβαρό. <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Οι Έλληνες δεν ετοιμάζονται για επανάσταση. Ετοιμάζονται για επιβίωση σε μετα - αποκαλυπτικό τοπίο</b>. Δεν υπάρχουν πλέον ψέματα που να τους πείθουν. Δεν υπάρχουν ελπίδες που να τους αποκοιμίζουν. Κανένα παραμυθάκι. <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Η
πλειοψηφία του ελληνικού λαού, βλέπει ΧΑΟΣ. Όλοι διαισθάνονται πως αυτό
που θα έρθει στο άμεσο μέλλον δεν θα είναι μια πτώχευση αλλά το χάος. </b><br /><br />Συνέχεια γύρω μου<b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> πληθαίνουν
οι περιπτώσεις ανθρώπων που αποθηκεύουν τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης.
Οργανώνονται για να έχουν νερό, τρόφιμα, φάρμακα</b>. Πηγαίνουν στα
χωριά και κόβουν κίνηση, τι θα κάνουν σε περίπτωση που επιστρέψουν εκεί.
Πάρα πολλοί έχουν αρχίσει να σχεδιάζουν τις δικές τους μικρές
καλλιέργειες. Άλλοι, <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">όσοι κρατιούνται ακόμα σχεδιάζουν έξοδο προς το εξωτερικό.</b><br /><br />Δεν υπάρχει καμιά υπερβολή σ΄αυτό που γράφω και πολλοί από εσάς το ξέρουν. Το βλέπουν. <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ο
ελληνικός λαός, ένας λαός που έχει περάσει μεγάλες αναμπουμπούλες στα
χιλιάδες χρόνια ιστορίας του, ένας λαός που πρόσφατα οι παππούδες και οι
πατεράδες δοκίμασαν τον όλεθρο του πολέμου, βρίσκεται στη σκέψη ένα
βήμα παρακάτω από την ελπίδα ενός ξεσηκωμού. Βρίσκεται στο στάδιο που
οργανώνεται για να επιβιώσει από μια καταστροφή που είναι ΗΔΗ ΕΔΩ. Η
πτώχευση έχει μπει ήδη στο σπίτι του</b>. Οι λύσεις που πρέπει να βρει
για να ζήσει τα παιδιά του είναι απαραίτητες τώρα και δεν υπάρχει
περιθώριο ούτε για το τι θα του καπνίσει του κάθε Τόμσεν ή της κάθε
κυβέρνηση.<br /><br />Μια χύτρα ταχύτητας είναι η ελληνική κοινωνία που βράζει τρελά. Κι η βαλβίδα έχει ξεκινήσει να σπάει. <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μοιάζουν όλα υπό έλεγχο αλλά ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΕΛΕΓΧΟ</b>. Κι ο έμπειρος πρωταγωνιστής της ελληνικής τραγωδίας, <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ο λαός, αυτή τη στιγμή μόλις ξυπνάει από το σοκ και προσπαθεί να ανακαλύψει τις δυνάμεις του</b>.
Κανείς δεν είναι ήσυχος. Ακόμα κι αυτά τα ούφο που βλέπετε να
τριγυρνάνε αδιάφορα, έχουν αρχίσει κι ανησυχούν. Κι ένα τεράστιο κομμάτι
βρίσκεται ήδη στη κόλαση.<br /><br />Οι ξένοι το γνωρίζουν. Οι δικοί μας φαντασιώνονται ανύπαρκτες εξελίξεις. Νομίζουν πως όλα θα πάνε όπως φαίνονται. <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κανένα από τα σχέδια δεν θα εφαρμοστεί, δεν θα έχει επιτυχία</b>. Πλέον είναι ξεκάθαρο.<br /><br /><b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Γιατί δεν ξεσηκώνονται οι Έλληνες αντί να συμβούν όλα αυτά?</b> Γιατί
νοιώθουν πως βρίσκονται μέσα σ΄ενα πεδίο μάχης που οι στρατηγοί τους
έχουν σκοτωθεί ή τους έχουν εγκαταλείψει. Βρίσκονται μέσα στη φωτιά σε
άτακτους σχηματισμούς και εγκαταλειμμένοι. Κι ισχύει το "πυρ κατά
βούληση". <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Οι
άλλοι λαοί ίσως έχουν περιθώρια να οργανωθούν, ίσως έχουν σχέδια
τακτικής αντιμετώπισης. Αλλά εδώ είναι τόπος ήδη καμένος. Κι όλα θα
γίνουν σε πλήρη αταξία. Κι οι Έλληνες ετοιμάζουν το σάκο επιβίωσης</b>. Και μέσα σ΄αυτόν φυλάνε και την οργή τους για τη κατάλληλη στιγμή.<br /><br /><b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Δεν
φοβόμαστε για μια κατοχή που θα έρθει. Είναι ήδη εδώ. Κι όπως τα
γερμανικά στρατεύματα παρέλαζαν και τα παράθυρα ήταν κλειστά μέσα σε μια
σιωπηλή και τρομοκρατήμένη Αθήνα, έτσι είναι και τώρα</b>. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κλείσει τα παραθυρά μας. Κι είμαστε μέσα τρομοκρατημένοι κι αηδιασμένοι από το πρώτο σοκ. <b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μένει να δούμε αν θα κατορθώσουμε να αντισταθούμε ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΚΑΤΟΧΗ</b>.
Και πως. Είναι αγεφύρωτο το χάσμα μεταξύ αυτών που λένε συνέχεια κι
αυτού που βλέπουμε και ζούμε. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μένουν πλέον
έξω από τα σπίτια μας.<b style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Η συνέχεια είναι κάτι που δεν θα έχει λόγια.</b></span></div>
<br style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px;" /><br style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px;" /><br style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px;" /><a href="http://goo.gl/5k9nr" rel="nofollow" style="border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;" target="_blank">Ιστορίες Συνωμοσίας</a><span style="border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /><br />Πηγή: <a href="http://www.ramnousia.com/2012/10/oi-ellhnes-den-kseshkonontai.html#ixzz28GDIfra4" style="border: 0px; color: #003399; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Οι Έλληνες δεν ξεσηκώνονται, ετοιμάζουν σάκο επιβίωσης - RAMNOUSIA</a> </span></div>
</div>
nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-80206362872943417682012-10-03T07:02:00.000-07:002012-10-03T07:05:50.693-07:00"ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ" <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: medium;"><b><i><span style="line-height: 115%;">(Γιατί στην «δημοκρατία» τους, δεν υπάρχουν αδιέξοδα).</span></i></b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiahWIgA1TOAhbbw8O2Ma9m3fWTPPveeokQTnNO4qJBOpcN2zkhVd3J3nL2nGPfDLg0zvImjZqSmI2wf_cecu_IxSo8t4L4K0CAS2DRL5gwTIRmLEsjVuypRgak4nrQdyWguMMhRxId6-D0/s1600/koutala2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiahWIgA1TOAhbbw8O2Ma9m3fWTPPveeokQTnNO4qJBOpcN2zkhVd3J3nL2nGPfDLg0zvImjZqSmI2wf_cecu_IxSo8t4L4K0CAS2DRL5gwTIRmLEsjVuypRgak4nrQdyWguMMhRxId6-D0/s320/koutala2.jpg" width="320" /></a></div>
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8452542626752371394" name="more"></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Έχει γίνει πλέον
φανερό στον καθένα, ότι το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, έχει ημερομηνία
λήξης. Η προσπάθεια της κυβέρνησης των κυρίαρχων κομμάτων, των θεσμών,
των κατασταλτικών και ιδεολογικών μηχανισμών τους συστήματος να
ισορροπήσουν ανάμεσα στις αντιθέσεις, <b><i>μοιάζει με κάποιον που προσπαθεί να μαζέψει το νερό με μία τρυπητή κουτάλα.</i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Γίνεται κάθε μέρα όλο
και πιο φανερό, ότι η πολιτική του αστικού κόσμου στην Ελλάδα, θα
βρεθεί σύντομα σε αδιέξοδο, ότι θα τιναχθεί στον αέρα, γιατί δεν μπορεί
να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα όλα τα αντικρουόμενα συμφέροντα, κάτω από την
ταυτόχρονη ασφυκτική πίεση του λαού που δεν πρόκειται να μείνει σε
«υπεύθυνη αντιπολίτευση» τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα όταν η ίδια η αστική
τάξη, δεν λαμβάνει καμία ουσιαστική διαβεβαίωση για το μέλλον της.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Και στην αστική δημοκρατία, όπως λένε, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν εκτροπές.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: medium;"><b><u><span style="line-height: 115%;">Η φύση των αντιθέσεων</span></u></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Για να κατανοήσουμε
τι πραγματικά συμβαίνει στο πολιτικό σκηνικό, πρέπει πρώτα να δούμε
ποιες πολιτικές και κοινωνικές αντιθέσεις το καθορίζουν. Πρέπει να δούμε
σε ποια πλαίσια είναι αναγκασμένο να κινηθεί το πολιτικό σύστημα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Από τη μία <b>στο εξωτερικό</b>,
που όπως όλοι παραδέχονται πλέον, καθορίζει την κατάσταση στην Ελλάδα,
όλες οι αντιθέσεις του κεφαλαίου έχουν οξυνθεί σε βαθμό παροξυσμού.
Αντιθέσεις οικονομικές, ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, με φόντο την
ισοτιμία Ευρώ-δολαρίου και την υποβάθμιση των οικονομιών μέσω των οίκων
που ελέγχει ο καθένας. Αντιθέσεις μέσα στην ΕΕ, μεταξύ ΕΚΤ και Μέρκελ,
Γαλλίας-Γερμανίας, Βορρά-Νότου, για τον πολιτικό έλεγχο μέσα στην ΕΕ.
Αντιθέσεις γεωπολιτικές, στη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράν, τον Ειρηνικό, τον
Καύκασο, τις Αραβικές χώρες, με τα γεράκια των ΗΠΑ νε έχουν πάντα το
χέρι στην σκανδάλη και την ρωσική αρκούδα να βρυχάται, «ως εδώ».
Αντιθέσεις μέσα στις αστικές τάξεις κάθε χώρας, για το πώς το τεράστιο
ψάρι θα φάει το μεγάλο, μεταξύ χρηματοπιστωτικών οίκων και βιομηχανικού
κεφαλαίου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Από την άλλη, αντιθέσεις <b>μέσα στην ίδια την αστική τάξη</b>,
που έχουν λάβει υπαρξιακό χαρακτήρα. Τράπεζες συγχωνεύονται.
Μεμονωμένοι καπιταλιστές συνθλίβονται, ενώ άλλοι ελπίζουν να επιζήσουν
για να βάλουν χέρι στο βάζο με το μέλι της «ανάπτυξης». Η θέση της
αστικής τάξης υποβαθμίζεται, τα σύνορα στο Αιγαίο ουσιαστικά δεν
υπάρχουν. Η αστική τάξη μάταια προσπαθεί να εξασφαλίσει τον εαυτό της,
και είναι αναγκασμένη να εφαρμόζει μια πολιτική που δεν οδηγεί πλέον
ούτε την ίδια σε ένα «φως στο τούνελ». Η ύφεση καταπίνει την οικονομία.
Παροξύνεται έτσι η αντίθεση της ελληνικής αστικής τάξης με τον
ιμπεριαλισμό, για την διαπραγμάτευση της θέσης της στο γενικό ταμπλό.
Υπάρχουν κομμάτια της αστικής τάξης που ασφυκτιούν στην υπάρχουσα
κατάσταση, και φωνάζουν για αλλαγή πολιτικής.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Όμως, πάνω από όλα,<b> η κύρια αντίθεση</b>,
αυτή του λαού και της εργατικής τάξης με το
καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, χτυπάει κόκκινο. Τα παραδοσιακά
αστικά κόμματα διαλύονται, κινήματα ξεφυτρώνουν παντού, τα εκλογικά
αποτελέσματα έχουν γίνει ανεξέλεγκτα, ακόμα και η πιο αντιδραστική
δύναμη, η ναζιστική ΧΑ, δρα με τέτοιον τρόπο (σχεδόν προβοκατόρικο) που
πρέπει να μπει σε κάποια κανάλια, για να μην τιναχθεί το σκηνικό στον
αέρα. (Έξω από όλα τα άλλα, το νέο «φρούτο» που έχει να δοκιμάσει το
σύστημα, είναι η οργή των μεταναστών, η οποία σύντομα θα γίνει
ανεξέλεγκτη, και υπάρχει κίνδυνος όσμωσης με το λαϊκό κίνημα). Χώρια που
το λαϊκό κίνημα, ίσως να μην μπορεί να ελεγχθεί με τα παραδοσιακά μέσα
πολιτικής και ιδεολογικής καταστολής.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Τα ΜΜΕ δεν πείθουν πλέον τον κόσμο, η αναγνωσιμότητα των «παράνομων </span><span lang="EN-US" style="font-size: medium; line-height: 115%;">blog</span><span style="font-size: medium; line-height: 115%;">»
καλπάζει, οι κινητοποιήσεις καταλήγουν πάντα σε ευθεία πολιτική
σύγκρουση με το σύστημα και με τις δυνάμεις καταστολής. Το αστικό κράτος
αναγκάζεται να υποβαθμίσει την λειτουργία των ίδιων των κατασταλτικών
θεσμών, κόβει του μισθούς των μπάτσων, των στρατιωτικών, των δικαστικών.
Οι δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ δίκαια ανησυχούν και εγείρουν το ερώτημα «πώς
θα λειτουργήσει η δημοκρατία μας, όταν έχουμε δυσαρεστημένους
λειτουργούς;».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Και όλα αυτά σε ένα
πολιτικό σκηνικό όπου η πρόταση του συστήματος για το μέλλον της χώρας
είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Το μόνο που έχουν να προτείνουν, είναι να
ελεήσουν οι ιμπεριαλιστές και να φτιάξουν ένα «πολιτικό σχέδιο διάσωσης
της Ελλάδας». Ακόμα και οι «αντιμνημονιακοί» ΣΥΡΙΖΑ και ΧΑ, δεν μπορούν
να φανταστούν κάτι εκτός ΕΕ και Ευρώ. Δεν μπορούν να φανταστούν ούτε καν
μια ανεξάρτητη καπιταλιστική πορεία. Είναι θέμα χρόνου πότε οι
αντιθέσεις θα σκάσουν, διαλύοντας το πολιτικό σκηνικό σε συντρίμμια.</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><span style="color: red;"><b><u><span style="line-height: 115%;">«Κάθαρση», σκάνδαλα, άπλετο φως, και πράσινα άλογα</span></u></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Μέσα σε αυτό τον
λαβύρινθο, η κάθε δύναμη, πολιτική και κοινωνική, προσπαθεί να
αξιοποιήσει κάθε έρεισμα στον κρατικό μηχανισμό, για να έρθει σε
καλύτερη θέση, για να εκβιάσει τους αντιπάλους, και όλοι μαζί,
προσπαθούν να ανεμίσουν μπροστά στα μάτια του λαού το μαστίγιο,
κραυγάζοντας ότι τα καρότα τελείωσαν, και ότι δε θα διστάσει κανείς τνα
σπάσει την πλάτη του κόσμου από τα χτυπήματα. «Εδώ που φτάσαμε, δεν
υπάρχει πλέον η έννοια του πολιτικού κόστους».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Τα πολιτικά σκάνδαλα
που ξεσπούν, και αναδύουν την ανυπόφορη μπόχα του πολιτικού συστήματος,
δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από καρφιά που πετάει ο ένας
παράγοντας στον άλλον, είτε είναι αυτός εταιρία, τράπεζα, κόμμα,
δημοσιογραφικό συγκρότημα, εισαγγελέας εν υπηρεσία, ή όλοι μαζί.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Το σύστημα δε
διστάζει να κατασκευάσει καταγγελίες, να αποκαλύψει τα πιο κρυφά
σκάνδαλα, να καταστρέψει τα καλύτερα του παιδία, να φυλακίσει, να
εκβιάσει. Ας φανταστούμε τι είναι ικανό να κάνει απέναντι στον λαό.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Όλοι οι παίχτες,
διαμορφώνουν τις συνθήκες για να βρεθούν στην θέση του οδηγού μετά την
κάθαρση, την αναβάπτιση, την ανανέωση, την επανεκκίνηση του κράτους,
του πολιτικού συστήματος, της οικονομίας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><b><span style="line-height: 115%;">Και ποιος θα αναλάβει επιτέλους την κάθαρση;</span></b><span style="line-height: 115%;">
Οι «κλέφτες πολιτικοί» και τα πολιτικά κόμματα που δεν έχουν σχεδόν
κανένα πρωτοκλασσάτο στέλεχος χωρίς κατηγορίες για ποινικά αδικήματα; Οι
διεθνείς οργανισμοί, που διαλύουν χώρες; Οι Γερμανοί με την «πειθαρχία»
τους, που εκτρέφουν τις </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Siemens</span><span style="line-height: 115%;">
; Ποιοι θα δικάσουν; Οι δικαστές του «παραδικαστικού» κυκλώματος (για
να θυμηθούμε μόνο μια περίπτωση όπου το μαχαίρι θα έφτανε στο κόκκαλο,
θα χύνονταν άπλετο φως, και θα απονέμονταν δικαιοσύνη); Ποιοι
δημοσιογράφοι θα αποκαλύψουν την αλήθεια; Οι «κομιστές των </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">DVD</span><span style="line-height: 115%;">»,
που κυκλοφορούν ελεύθεροι, και στηρίζουν την ΧΑ; Ποιοι αστυνόμοι θα
συλλάβουν τους φταίχτες; Ποιοι «άνδρες των σωμάτων ασφαλείας» θα
αναλάβουν την «υπεράσπιση του πολιτεύματος», αυτοί που ψηφίζουν μαζικά
ναζιστές; Αυτοί που ματοκυλούν τον κόσμο στις πορείες; Αυτοί που
συμμετέχουν σε εκβιασμούς και καλύπτουν τους καταχραστές του δημόσιου
χρήματος; Ποιος στρατός θα υπερασπιστεί το «δημοκρατικό πολίτευμα»,
αυτός που είναι γεμάτος πυρήνες παπαδοπουλικών και μυστικών υπηρεσιών,
γεμάτος φασίσταριά τύπου ΟΥΚ και Ευελπίδων, με συνθήματα για τα «τομάρια
των Αλβανών» εκδηλώσεις προς τιμήν της 21<sup>ης</sup> Απριλίου, ανήμερα της 17<sup>ης</sup>
Νοέμβρη; Αυτός ο στρατός που εκπαιδεύεται στην καταστολή διαδηλωτών
στα πλαίσια των ΝΑΤΟϊκών ασκήσεων; Και όλα αυτά, φυσικά καθαγιασμένα από
τα χέρια των μητροπολιτών, «του κυρίου δεηθώμεν», του κώλου του αγοριού
πιάσωμεν, του αγροτεμαχίου ή της λίμνης υφαρπάξομεν, και «ώ του
θαύματος» την «επί γης ειρήνην αποκαταστήσωμεν» ευλογώντας του
βασανιστές του λαού! Πώς θα αναβαπτιστεί και θα καθαρθεί ένα απαίσιο
τέρας, όταν το αίμα που ρέει στις φλέβες του έχει σαπίσει πέρα για πέρα;
</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><b><i><span style="line-height: 115%;">Πρώτα θα αρχίσουν τα λιοντάρια να τρώνε χορτάρια δίπλα στις ζέβρες, και ύστερα το σύστημα θα καθαρίσει το εαυτό του!</span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Και <b>ποια Αριστερά</b>
θα προειδοποιήσει το λαό για όλο αυτά; Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, που
δείχνει εμπιστοσύνη στα σώματα ασφαλείας και παρευρίσκεται στις
συγκεντρώσεις αυτών που μας ανοίγουν τα κεφάλια κάθε τόσο; Το ΚΚΕ του
Χαλβατζή, που Μακρονησιώτης άνθρωπος, πάει και συμπαραστέκεται να είναι
καλοπληρωμένοι οι βασανιστές του; Η Αριστερά που «απαιτεί» από το
σύστημα να «μαζέψει τους ναζιστές», τους οποίους το ίδιο αμόλησε; Η
Αριστερά που κάθε τόσο ζητά «εξεταστική», παρέμβαση της «δικαιοσύνης»,
«εκδημοκρατισμό της αστυνομίας», να «διαλυθούν τα ΜΑΤ», να επιτραπεί ο
«συνδικαλισμός στον στρατό», και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες, που ούτε οι
ίδιοι πιστεύουν ότι μπορεί να γίνουν; Ή μήπως η αναρχία, που σνομπάρει
το λαό και τον θεωρεί «υποταγμένο» και «πρόβατο»; Ποια Αριστερά θα
οργανώσει το λαό απέναντι στο σύστημα;</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><span style="color: red;"><b><u><span style="line-height: 115%;">Το νέο πολιτικό σκηνικό</span></u></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Το σύστημα λοιπόν,
αναζητώντας τον τρόπο με τον οποίον θα προσαρμόσει το πολιτικό σύστημα
στην πραγματικότητα, προετοιμάζεται για κάθε περίπτωση. Προετοιμάζεται
και για να αναθέσει κυβερνητικές ευθύνες στην Αριστερά, ώστε να
ενσωματώσει το λαϊκό κίνημα. Προετοιμάζεται ταυτόχρονα για σκηνικά τύπου
«αποστασίας» και «ιουλιανών», αν κρίνει ότι η εκλογική άνοδος της
Αριστεράς αποτελέσει πρόβλημα, ή ότι η "Αριστερή κυβέρνηση" το
παρακάνει. Προετοιμάζεται να φέρει, ακόμα μία φορά στη ιστορία, τα
Τάγματα Ασφαλείας στο προσκήνιο, για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα.
Προετοιμάζεται για την αναβάθμιση της καταστολής. Προετοιμάζεται για την
ανοιχτή πολιτική σύγκρουση με το λαό.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Αναζητά πολιτική
διέξοδο στο ξαναμοίρασμα της τράπουλας, σε ένα νέο, αναβαπτισμένο
πολιτικό σύστημα, με νέους άφθαρτους ηγέτες, που κλείσουν τους κλέφτες
φυλακή για να ξεθυμάνει ο κόσμος, που θα αναδιαπρατευθούν τα Μνημόνια
και θα εξασφαλίσουν την «ανάπτυξη και τις επενδύσεις», προσπαθεί πάνω
από να διαπραγματευθεί τη θέση του, τα σύνορα, τις διεθνείς συνθήκες.
Προσπαθεί να εξασφαλίσει ότι «η θυσία του ελληνικού λαού θα πιάσει
τόπο»: Θα συνεχίσουν δηλαδή όλοι αυτοί, να τρώνε από το ιδρώτα μας, όπως
έτρωγαν τόσα χρόνια. Θα συνεχίσουν να παίρνουν και να μασουλάνε τα
πακέτα που πληρώνει ο κόσμος με το γάλα του παιδιού, το φάρμακο του
ασθενή, το σπίτι που θα κατασχέσει η τράπεζα, τα απλήρωτα δεδουλευμένα,
τα ληστευμένα ταμεία. Για τρώνε όλοι αυτοί τα χρηματιστήρια, τα
εξοπλιστικά, τα βατοπέδια, τις υπερτιμολογημένες φαρμακευτικές δαπάνες,
και να καθαρίζουν τα χρέη τους προς το δημόσιο με βουλευτικές αποφάσεις.
Και όλα αυτά στο όνομα της πατρίδας, του έθνους και του λαού. Όλοι μαζί
οι Έλληνες, πέρα από διχόνοιες, και φυσικά ενάντια στον υπέρτατο εχθρό
που ονομάζεται μετανάστες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Προετοιμάζεται, όταν κρίνει απαραίτητο για μια «<b><i>ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ»</i></b>,
μία «ημί-Χούντα», ένα νέο αντιδραστικό καθεστώς, ανάμεσα στην
μεταπολιτευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία και στο απριλιανό
πραξικόπημα, που θα εκφράζει τις σύγχρονες ανάγκες της αστικής τάξης.
Προετοιμάζεται να θέσει το λαϊκό κίνημα σε μία κατάσταση
«ημί-παρανομίας», όπου τυπικά θα ισχύουν το Σύνταγμα και οι νόμοι, μόνο
όμως όπου και όποτε δεν απειλείται «το δημοκρατικό πολίτευμα και οι
θεσμοί, η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και η διεθνής της θέση, η συνοχή
του κράτους και η τήρηση των νόμων». Η χώρα θα μπει «προσωρινά στο
γύψο», μέχρι να «ανακάμψει», και να αρθεί η «Κατάσταση Έκτακτης
Ανάγκης». Ο στρατός δε χρειάζεται να παίξει τον αποκλειστικό και
κεντρικό ρόλο, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένας από τους
παράγοντες. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Οι ιμπεριαλιστικές
δυνάμεις, προετοιμάζονται και αυτές για την επόμενη μέρα, ώστε να
κλοτσήσουν μία και καλή τον αντίπαλο έξω από τη χώρα και να διασφαλίσουν
την αποκλειστική κυριαρχία. </span><br />
<span style="font-size: medium;"><b><span style="line-height: 115%;">Και
όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι και απειληθεί η απρόσκοπτη κυριαρχία τους
και η ληστεία της χώρας, τότε θα δοθεί το ΟΚ σε όποιον «τρελό», να
αναλάβει την επιβολή τους.</span></b></span><br />
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;"> <span style="color: red;"><br /></span></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;"><span style="color: red;"><u> <b>ΔΥΟ ΔΙΕΞΟΔΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ </b></u></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;"><i><b>Ύφεση των
αντιθέσεων, εξομάλυνση της κατάστασης, αριστερές και δημοκρατικές
λύσεις, δεν μπορούν να υπάρξουν. Μόνο παρενθέσεις και ελιγμοί του
εχθρού, για να μας κοιμήσει, και να επιτεθεί πιο αιφνιδιαστικά</b></i></span><br />
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Δύο διέξοδοι
υπάρχουν: Ή θα αποκαλύψουμε πλατιά στο λαό την εκκολαπτόμενη
αντιδημοκρατική εκτροπή, ή ο λαός θα πιαστεί με τις πιζάμες. Ή θα
οικοδομήσουμε ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα, συνειδητοποιημένο για το τι εχθρό
έχει να αντιμετωπίσει, είτε θα πέσει το μαύρο σύννεφο της καταστολής. Ή
θα προετοιμαστούμε για πόλεμο, ή θα υποσκάπτουμε το έδαφος στο οποίο
πατάμε. Ή θα αποκαλύψουμε εμείς πρώτα το πραγματικό πρόσωπο του εχθρού, ή
θα αφήσουμε στα χέρια του το όπλο του «σοκ και του δέους». Χωρίς να
υπερτονίζουμε τα διάφορα σενάρια για υπαρκτά πραξικοπήματα ή
«πραξικοπήματα». Χωρίς να φοβίζουμε το λαό με φανταστικά σενάρια, αλλά
ούτε κρύβοντας την αλήθεια.</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;"> <b><i>Χωρίς να δημιουργούμε ένα αίσθημα περί παντοδυναμίας του εχθρού.</i></b> </span></div>
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;"> Οικοδομώντας μέσα
στην πάλη, τους όρους εκείνους για να ανατρέψουμε στην πράξη τους
σχεδιασμούς αυτούς. Για να τους κάνουμε είτε να μετατραπούν σε
μπούμερανγκ, είτε να εγκαταλειφθούν, είτε να αποτύχουν σε βάθος χρόνου,
αν αυτό δεν μπορέσει να γίνει άμεσα. </span><br />
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;"><b>Γιατί ο λαός όχι
μόνο δεν είναι ανίσχυρος απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά ίσια-ίσα,
οι καταστάσεις αυτές αποτελούν αποτέλεσμα της δυναμικής που αναπτύσσει.
</b></span></div>
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;">Είναι καθήκον κάθε
δημοκράτη, κάθε κομμουνιστή, να προετοιμάσει τον εαυτό του και τους γύρω
του για τους κινδύνους που μας απειλούν αλλά και τις δυνατότητες που
έχουμε εμείς. Γνωρίζοντας πάνω από όλα, <b>ότι αυτό που έρχεται είναι η
πολιτική-ιδεολογική χρεωκοπία του αστισμού στην Ελλάδα, και ότι
διαμορφώνονται οι συνθήκες για την πραγματική αναγέννηση του λαϊκού και
κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Μέσα στην φωτιά της μάχης.</b></span><br />
<br />
<span style="font-size: medium; line-height: 115%;"><b>Αναδημοσίευση από<a href="http://olaeinedromos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2.html" target="_blank"> Όλα είναι δρόμος </a></b></span></div>
nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-76555299893528370972012-09-27T06:58:00.002-07:002012-09-27T06:59:27.571-07:00Η Ισπανία επιμένει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<iframe width="500" height="281" src="http://www.youtube.com/embed/UDCRgqspmyU" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-69983363663793397682012-09-26T19:17:00.001-07:002012-09-26T19:17:47.892-07:00Μισώ τους αδιάφορους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="post-header">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguo2l8DGVoYCX5Y5smJSaYpsQ88Ds_EHXlzhEGyne05Uzt39ulWhFPf6KhZPucVF7SbWTKi6nfKQvunFlbNmYtaCw9SSi77IYG5F2HW8_5y4bZHcqrSkIUGq9Zq-NlhPiVUMN6iuExVe4/s1600/1iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguo2l8DGVoYCX5Y5smJSaYpsQ88Ds_EHXlzhEGyne05Uzt39ulWhFPf6KhZPucVF7SbWTKi6nfKQvunFlbNmYtaCw9SSi77IYG5F2HW8_5y4bZHcqrSkIUGq9Zq-NlhPiVUMN6iuExVe4/s320/1iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.jpg" width="290" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Μισώ
τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος
ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. <b>Η αδιαφορία
είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ
τους αδιάφορους.</b> Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα
δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι
αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα,
που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η
κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. <b>Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω
σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει
να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να
ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.</b></span><br />
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8452542626752371394" name="more"></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται
από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε
άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους
πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα
τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα,
αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί
που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. <b>Κάποιοι
κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι
αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να
επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Μισώ
τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα
αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο
έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’
αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι
αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ
μαζί τους τα δάκρυά μου.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Είμαι
ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η
δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν
την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε
συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών.
Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο
ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. <b>Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’
αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.</b></span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><b><span style="font-size: medium;">Αντόνιο Γκράμσι </span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "Trebuchet MS"; mso-ansi-language: EN-US;">alfavita.gr - M</span><span style="font-family: "Trebuchet MS";">ετάφραση</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Trebuchet MS"; mso-ansi-language: EN-US;">: </span><span style="font-family: "Trebuchet MS";">Τόνια</span><span style="font-family: "Trebuchet MS"; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Trebuchet MS";">Τσίτσοβιτς</span><span style="font-family: "Trebuchet MS"; mso-ansi-language: EN-US;"> <span lang="EN-US">–
<a href="http://tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AC%CE%BC%CF%83%CE%B9">tvxs.gr</a></span></span></div>
</div>
nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-70608760647381980202012-05-28T16:45:00.006-07:002012-05-28T16:45:39.260-07:00Το άρθρο για την Ελλάδα της γαλλικής εφημερίδας Liberation<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αναδημοσίευση από <a href="http://farmakoglwssa-kirki.blogspot.com/2012/05/liberation_28.html" target="_blank">"Φαρμακόγλωσσα Κίρκη"</a><br />
<br /><a href="http://www.liberation.fr/monde/01012390932-grece-berceau-d-un-autre-monde">http://www.liberation.fr/monde/01012390932-grece-berceau-d-un-autre-monde</a> <br /> <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKnjrRtmOzCtgNZu0IX3FTorXOGm8uYWEJjBNJHo7RRTXTmXkcJFWqS4P25AgvukDpE9_9zuI6-YLiHmHUyUG_d1DnrYcIRsZU9bN2W4I8pNHZjU32cAkX9COH_D2HT-6bgvKQ5EV4DzDn/s1600/venus.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKnjrRtmOzCtgNZu0IX3FTorXOGm8uYWEJjBNJHo7RRTXTmXkcJFWqS4P25AgvukDpE9_9zuI6-YLiHmHUyUG_d1DnrYcIRsZU9bN2W4I8pNHZjU32cAkX9COH_D2HT-6bgvKQ5EV4DzDn/s400/venus.jpg" /></a><br />"Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, <br />δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. <br />Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, <br />σχολαστικής <br />και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος <br />και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. <br />Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, <br />στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, <br /> <br />και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση <br />που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης <br />που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.<br />Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι,<br /> ούτε θα σκύψει δουλικά, <br /> ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. <br /> <br /> <br /> Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. <br /> <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY_3Tf112LTfcusKdz74PZictBr_s2mDPc61dzoxOtiymzYRPX9rkaGiBntgaSUAwsml6-htuKK0FlrOgLmqmQAwP4ZlwgV9_MvuQUunv761A_VWe30won4hvZNS_vNZGWIIAT4KTkwMgR/s1600/jump.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY_3Tf112LTfcusKdz74PZictBr_s2mDPc61dzoxOtiymzYRPX9rkaGiBntgaSUAwsml6-htuKK0FlrOgLmqmQAwP4ZlwgV9_MvuQUunv761A_VWe30won4hvZNS_vNZGWIIAT4KTkwMgR/s320/jump.jpg" /></a>Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. <br /> Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια <br /> να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. <br /> Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. <br /> Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, <br /> στο τέλος πάντα σηκώνεται.<br /> <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn0gvtni65BXr5IRcpTn-zbkOGKZQlRFGSj6_ZhwxwCA0hBsS9mSejrUrYL79VbJB7Fe9f7lvEOR3GmFy7E67JGHhL_K-EfdblY3RcsOlvneHnWQBgWBN4CDqAxAuk5N3OSv5ALK1n2vUP/s1600/548502_358131387558779_181584771880109_986365_506094047_n.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn0gvtni65BXr5IRcpTn-zbkOGKZQlRFGSj6_ZhwxwCA0hBsS9mSejrUrYL79VbJB7Fe9f7lvEOR3GmFy7E67JGHhL_K-EfdblY3RcsOlvneHnWQBgWBN4CDqAxAuk5N3OSv5ALK1n2vUP/s320/548502_358131387558779_181584771880109_986365_506094047_n.jpg" /></a>Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. <br /> Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, <br /> η μάσκα της έπεσε. <br /> Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, <br /> η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: <br /> αυτό του ολοκληρωτισμού. <br /> <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnfWj3H8n-BLbsggck5tcRPOZle7fjhFXGVLyrR3h9Qkzvz_BofwWJEYOVbiBQllWD9VF8WrtRqslvvn0WeC5UwBNlPdX87AWdTzH7JKtTf830D-QvyfnX6iMNa0LD6dOPmrOso3qgXVgd/s1600/schauble6.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnfWj3H8n-BLbsggck5tcRPOZle7fjhFXGVLyrR3h9Qkzvz_BofwWJEYOVbiBQllWD9VF8WrtRqslvvn0WeC5UwBNlPdX87AWdTzH7JKtTf830D-QvyfnX6iMNa0LD6dOPmrOso3qgXVgd/s320/schauble6.jpg" /></a>Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. <br /> Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: <br /> ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, <br /> αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.<br />Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. <br /> Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. <br /> Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. <br /> Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. <br /> Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, <br /> μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.<br />Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, <br /> και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. <br /> Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, <br /> απειλεί την καθημερινή επιβίωση,<br /> διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση <br /> μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.<br />Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό <br /> που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, <br /> αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, <br /> των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή <br /> προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, <br /> αυτής του "τρελού χρήματος".<br />Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, <br /> το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα "Δεν πληρώνω" <br /> και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, <br /> μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, <br /> που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.<br />Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, <br /> αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, <br /> των διεφθαρμένων δημοκρατιών, <br /> τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), <br /> θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- <br /> να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.<br />Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.<br /> <br />Είναι επίσης το μέλλον μας. <br /> <br />Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της! <br />Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!"<br /> </div>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-6007514022254715732012-05-21T12:59:00.003-07:002012-05-21T12:59:23.249-07:00Η ειδοποιός διαφορά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Déjà vu. Ζούμε ένα έργο που έχουμε ξαναδεί να επαναλαμβάνεται σε
πολλές και ποικίλες εκδοχές του, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Και κάθε φορά η έκβαση είναι πάνω-κάτω η ίδια, γιατί τα δομικά
συστατικά που καθορίζουν το συγκρουσιακό πεδίο είναι παρόμοιας υφής και
προέλευσης, κι άρα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μ’ έναν σχετικά αναμενόμενο
τρόπο. Όπως θα δούμε παρακάτω όμως, αυτή τη φορά το πλαίσιο έχει
αλλάξει κι η ιστορία μας έχει σοβαρές ελπίδες να εξελιχθεί διαφορετικά.
Πολύ διαφορετικά…<br />
Σε γενικές γραμμές το σενάριο έχει ως εξής:<br />
Καταχρηστική
διαχείριση, κερδοσκοπική επίθεση, οικονομική ύφεση, κοινωνική
αποσύνθεση, γενικευμένη ένταση. Φόβος. Βία. Αγανάκτηση. Πρόωρη κι
εξαναγκαστική εκλογική εκτόνωση οδηγεί σε πανωλεθρία των παραδοσιακών
κέντρων πολιτικής εξουσίας, με ταυτόχρονη άνοδο ριζοσπαστικών κινημάτων
κι εθνικιστικών μορφωμάτων. Η επικείμενη ανατροπή σπέρνει τον πανικό
στους εναπομείναντες εκπροσώπους του απερχόμενου καθεστώτος, που πλέον
στερούνται δημοκρατικής νομιμοποίησης για να εφαρμόσουν ή να ελέγξουν
οτιδήποτε. Αδυναμία σχηματισμού συγκυβέρνησης, κοινωνική
αποσταθεροποίηση κι απειλή ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης.
Αβεβαιότητα. Πόλωση. Τρομοκρατία. Παρά τις συντονισμένες τους
προσπάθειες, τα μέσα μαζικής χειραγώγησης απαξιώνονται από μεγάλη μερίδα
των πολιτών κι αποτυγχάνουν να αντιστρέψουν το κλίμα. Οι πλατείες
γεμίζουν. Οι δημοσκοπήσεις τρελαίνονται. Οι κάλπες καραδοκούν. Syriza
ante portas. Και μαζί του, η ολική αμφισβήτηση ενός μοντέλου εξουσίας
που συνδέθηκε με εκτεταμένα φαινόμενα διαφθοράς, αλαζονείας, ασυδοσίας
κι ατιμωρησίας.<br />
Ακούγεται κωμικό ίσως, αλλά αυτή τη στιγμή ο
νούμερο ένα εχθρός του καπιταλιστικού συστήματος είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Όχι φυσικά επειδή ο ίδιος ή το συλλογικό εγχείρημα που τον ανέδειξε
διαθέτουν το ειδικό βάρος να απειλήσουν άμεσα το μεγάλο κεφάλαιο σε
παγκόσμια κλίμακα. Ούτε επειδή η αριστερά που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι
κατ’ ανάγκην αυτή που μπορεί να πραγματοποιήσει την επανάσταση και να
φέρει την αλλαγή. Αλλά επειδή έτσι και σχηματίσει ο Χ Τσίπρας κυβέρνηση
και καταφέρει να πετύχει μία ελάχιστη έστω βελτίωση στο βιοτικό επίπεδο
του ελληνικού λαού, αυτομάτως παύει να ισχύει κάθε επιχείρημα υπέρ του
νεοφιλελεύθερου δόγματος. Πώς θα πείσεις τον Ισπανό, τον Ιρλανδό, τον
Γερμανό, τον Άγγλο ή ακόμα και τον Αμερικάνο να αποδεχτούν αυστηρά μέτρα
λιτότητας και πακέτα διάσωσης των τραπεζών εάν εκείνοι που αντιστάθηκαν
σ’ αυτά γλιτώσουν από τα χειρότερα και ξεκινήσουν να ανακάμπτουν; Η
Ισλανδία μπορεί να πέρασε στο ντούκου, αλλά η Ελλάδα παραέχει παίξει
πρωταγωνιστικό ρόλο στη διεθνή ειδησεογραφία τα τελευταία δύο χρόνια. Κι
είναι αδύνατον να εξαφανιστεί κάτω από το χαλί από τη μία μέρα στην
άλλη. Αν λοιπόν το πείραμα εναλλακτικής διακυβέρνησης και δίκαιης
ανακατανομής του πλούτου διεξαχθεί χωρίς να επιβεβαιώσει τις
καταστροφολογικές προβλέψεις των φανατικών πολέμιων του, ο ήδη υπαρκτός
κίνδυνος κατάρρευσης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής πυραμίδας γίνεται
ολοένα και πιο πιθανός.<br />
Εξυπακούεται ότι η οικονομική ελίτ θα
κάνει ό,τι μπορεί για να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να
προστατέψει τα συμφέροντα της. Με κάθε τίμημα. Κι επειδή το παραμύθι μας
έχει δράκο, το μοναδικό αποκούμπι του κατεστημένου σε τέτοιες
περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης είναι η πλήρης ενεργοποίηση του
παρακρατικού μηχανισμού, καθώς κι ο συστηματικός εκφασισμός των σωμάτων
ασφαλείας και του γενικού πληθυσμού. Σχέδιο που στην Ελλάδα εκτελέστηκε
αριστοτεχνικά κι υπομονετικά τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύοντας ότι
όταν υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση, όλα είναι εφικτά. Και τίποτα δεν
είναι τυχαίο.<br />
Πατριδοκάπηλοι τσαρλατάνοι μεταφέρθηκαν από το
περιθώριο των τηλεπωλήσεων στα σαλόνια της κεντρικής πολιτικής σκηνής,
ενώ οι κυρίες τους μετατράπηκαν σε Φρειδερίκες του σύγχρονου lifestyle.
Φιλοχουντικοί δημαγωγοί και βασιλόφρονες ιεροκήρυκες κατσικώθηκαν σε
τηλεπαράθυρα και πάνελ, προσηλυτίζοντας την κοινή γνώμη υπέρ μιας ολοένα
και πιο οπισθοδρομικής κοινωνικής ατζέντας. Φιλελεύθεροι και δήθεν
προοδευτικοί δημοσιογράφοι υπερθεμάτισαν, ζητώντας να απαγορευτούν οι
διαδηλώσεις, να επέμβει ο στρατός, να καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο
και να κλειστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης οι μετανάστες.
Σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικοί υπουργοί έσπευσαν να ικανοποιήσουν
κάποια από τα αιτήματα τους, ενώ τσεκουροφόροι ακτιβιστές της ακροδεξιάς
έφτασαν να συμμετάσχουν στο κυβερνητικό σχήμα χωρίς να έχει ρωτήσει
κανείς τη γνώμη των ψηφοφόρων. Υμνητές του Χίτλερ πολιτεύτηκαν νόμιμα κι
εξελέγησαν δημοτικοί σύμβουλοι και βουλευτές. Μαχαιροβγάλτες και
μπράβοι ανακηρύχτηκαν σε προστάτες ηλικιωμένων και τσουβαλιάστηκαν με το
σύνολο σχεδόν της αριστεράς ως ακραίοι. Αστυνομικοί παραποίησαν τις
στολές τους με ναζιστικά σύμβολα και φέρθηκαν με ανάλογη αγριότητα σε
πολίτες, συχνά υποβοηθούμενοι από άγνωστους κουκουλοφόρους που
κραδαίνουν ρόπαλα κι εκτοξεύουν μολότοφ. Ανυπόστατες συνωμοσιολογικές
θεωρίες κι εθνικιστικά παραληρήματα ξεφύτρωσαν στο ίντερνετ σαν τα
μανιτάρια, χωρίς κανείς να αναρωτηθεί πού βρέθηκαν οι πόροι και το
ανθρώπινο δυναμικό για να συμβεί κάτι τέτοιο.<br />
Ο μιλιταρισμός
γνωρίζει άνθηση στην οργισμένη και σακατεμένη από την ανεργία νεολαία, η
ανιστόρητη προγονολατρεία συσπειρώνει τις μάζες των απελπισμένων και το
μίσος θριαμβεύει στο δημόσιο διάλογο. Η επιχειρηματολογία του
προπαγανδιστικού μηχανισμού καταφεύγει σε εμφυλιοπολεμικές κινδυνολογίες
με γκούλαγκ και κονσερβοκούτια προκειμένου να συμμαζέψει τα
ασυμμάζευτα. Οι νεοφώτιστοι πολιτικοί αρχηγοί που διεκδικούν κομμάτι από
το πτώμα της παλιάς εξουσίας παζαρεύουν καρέκλες με πρόσχημα την εθνική
σωτηρία, ενώ οι σπέκουλες για χρεοκοπίες, πραξικοπήματα και θερμά
επεισόδια δίνουν και παίρνουν. Σε διεθνές όσο και εγχώριο επίπεδο. Ζούμε
υστερικές στιγμές.<br />
Πολλοί είναι εκείνοι που επιμένουν ότι οι
χούντες ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Ότι ο φασισμός θα γελοιοποιηθεί
από μόνος του και θα ξεφουσκώσει χωρίς να χρειαστεί εμείς να κάνουμε
τίποτα. Ότι δεν γίνεται ο ελληνικός λαός να δεχτεί περαιτέρω στέρηση της
ελευθερίας του εν ονόματι μιας απροσδιόριστης όσο και ψευδεπίγραφης
εθνικής ασφάλειας. Ότι όσο δεν ακούμε ερπύστριες και πυροβολισμούς στους
δρόμους η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει και δεν γνωρίζει αδιέξοδα. Λες
και η ιστορία όντως τελείωσε επειδή κάποτε βιάστηκε να τη θάψει ο
Φουκουγιάμα. Λες και η παρατεταμένη κρίση δεν οδηγεί σε μαζική
εξαθλίωση, που με τη σειρά της φουντώνει τα πάθη κι ευνοεί κάθε είδους
ακρότητες. Ακόμα κι αυτές που μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε αδιανόητες να
ξαναδούμε.<br />
Σταδιακά, απαγκιστρωνόμαστε από τη γλυκιά ανάμνηση
της ιμιτασιόν δημοκρατίας μας, κι αφηνόμαστε να μας παρασύρει ο μαύρος
χείμαρρος του γνήσιου ολοκληρωτισμού. Που – εξίσου σταδιακά – τείνει να
γίνει ο νέος αυτονόητος μονόδρομος. Η πατριωτική τελική λύση. Το έσχατο
αντίπαλο δέος απέναντι στη θεαματική άνοδο της αριστεράς και τη
δεδηλωμένη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών. Ο μπαμπούλας.<br />
Ας
είμαστε ρεαλιστές. Αν ζούσαμε σε άλλες εποχές, εδώ που φτάσαμε το
πιθανότερο είναι ότι είτε δεν θα προλαβαίναμε καν να πάμε σε νέες
εκλογές, είτε ότι θα πηγαίναμε και με το που θα σχηματιζόταν κυβέρνηση
αριστερών φρονημάτων θα ξέσπαγε ένα όργιο βίας και τρομοκρατίας μέχρι να
πέσει. Το διακύβευμα παραείναι υψηλό για να χάνει χρόνο το σύστημα
προσπαθώντας να εξαγοράσει συνειδήσεις και να διαπραγματευτεί
συμβιβασμούς. Οπότε είναι λογικό ότι θα επιλέξει μία ή περισσότερες από
τις παρακάτω παλιές και δοκιμασμένες λύσεις: πραξικόπημα, εμφύλιο ή
εισβολή. Με οποιοδήποτε πρόσχημα και με όση βαρβαρότητα χρειαστεί. Για
να παραδειγματιστούν κι οι υπόλοιποι.<br />
Έχουμε κατά καιρούς
αποδείξει ότι δεν φοβόμαστε τους μπαμπούλες όμως, είτε είναι ξένοι είτε
εγχώριοι. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι να τους πολεμήσουμε. Ειδικά τώρα.
Γιατί αυτή τη φορά υπάρχει ένα σφάλμα στο Μάτριξ. Μια ειδοποιός διαφορά
που κανείς δεν είχε πάρει στα σοβαρά μέχρι πολύ πρόσφατα. Κι αυτή η
ειδοποιός διαφορά είμαστε εμείς.<br />
Είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν
ζούμε πλέον στη Γερμανία της δεκαετίας του ’30, ούτε στην Ελλάδα της
δεκαετίας του ’60. Ο ταξικός διαχωρισμός δεν αφορά μόνο εργάτες κι
αφεντικά, αλλά ένα σωρό κοινωνικές κατηγορίες, που τέμνονται και
μεταλλάσσονται με ταχύτατους ρυθμούς. Η συντριπτική πλειοψηφία του
πληθυσμού δεν είναι πια ούτε αναλφάβητη, ούτε αποκλεισμένη από τον
δημόσιο λόγο. Η επικοινωνία δεν παίρνει μέρες και βδομάδες αλλά κλάσματα
του δευτερολέπτου, εκμηδενίζοντας αποστάσεις και καταργώντας σύνορα. Η
γνώση δεν εκπορεύεται αποκλειστικά από ένα-δυο παραδοσιακά κέντρα
εξουσίας, αλλά διαχέεται οριζόντια, ανεξέλεγκτα και με δωρεάν πρόσβαση.
Εν έτει 2012, όλοι ξέρουμε τι συνέβη στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και στη
Χούντα ή τι συνέβη στην Αργεντινή και την Ισλανδία – κι αν δεν ξέρουμε
απέχουμε μονάχα ένα κλικ από το να μάθουμε. Το ίδιο ισχύει για τα
οικονομικά και ιδεολογικά θέσφατα του πανικόβλητου καθεστώτος, που παρά
τις εσχατολογικές εικασίες του δεν έχει να επιδείξει ούτε ένα παράδειγμα
επιτυχημένης εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Το επιβεβαιώνουν
οι αριθμοί, οι μαρτυρίες και οι στρατιές των αγανακτισμένων που
αντιστέκονται από το Κάιρο μέχρι το Σηάτλ, κι από το Λονδίνο μέχρι το
Τελ Αβίβ.<br />
Το έχω ξαναγράψει, και δεν πρόκειται να βαρεθώ να το
ξαναγράφω: Είμαστε πολλοί κι είμαστε online. Είμαστε το 99%, είμαστε
αποφασισμένοι κι έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας για να δώσουμε ένα τέλος
σ’ αυτή τη φάρσα πριν μας αποτελειώσει αυτή. Δεν πρόκειται να παίξουμε
τον μαρτυρικό ρόλο που κάποτε έπαιξε η ΕΔΑ και το Κομμουνιστικό Κόμμα
της προπολεμικής Γερμανίας. Δεν πρόκειται να κάνουμε το λάθος να πάρουμε
πρώτοι τα όπλα, ούτε να υπομείνουμε μοιρολατρικά εξορίες και
βασανιστήρια μέχρι να σωπάσουμε. Δεν πρόκειται να φοβηθούμε ούτε τις
κουκούλες ούτε τις γραβάτες, και δεν θα πέσουμε στην παγίδα του διχασμού
και της αποκτήνωσης για να ταΐσουμε με τις σάρκες μας το αχόρταγο τέρας
της οικονομικής εξουσίας. Βλέπουμε το τυρί και βλέπουμε τη φάκα.<br />
Η
ειδοποιός διαφορά είναι ότι κάθε πολίτης έχει ένα κινητό και κάθε
κινητό έχει μια κάμερα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είμαστε εμείς, το
μήνυμα μας είναι ξεκάθαρο και η επιρροή μας τεράστια. Ολόκληρος ο κόσμος
παρακολουθεί τα γεγονότα με κομμένη την ανάσα, και καμία εξουσία δεν
μπορεί να καταπνίξει τέτοια ροή πληροφοριών. Ακόμα κι αν χρησιμοποιήσει
βία για να το πετύχει.<br />
Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι αυτή τη
φορά μπορούμε να συσπειρωθούμε, να οργανωθούμε και να αντιδράσουμε πιο
γρήγορα και πιο αποτελεσματικά από οποιονδήποτε καλοκουρδισμένο
μηχανισμό καταστολής και προπαγάνδας. Έχουμε στη διάθεση μας ανεξάντλητο
ανθρώπινο δυναμικό και δυνατότητες που υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνες
που μπορεί να επιστρατεύσει ακόμα και η πλουσιότερη ολιγαρχία. Και
σιγά-σιγά μαθαίνουμε να τις αξιοποιούμε.<br />
Η ειδοποιός διαφορά
είναι ότι έχουμε εισέλθει σε μία καινούργια φάση της παγκόσμιας
ιστορίας, όπου μπορούμε επιτέλους να συνδιαμορφώσουμε από τα κάτω νέες
κοινωνικοπολιτικές δομές και συνθήκες, υλοποιώντας μια ριζοσπαστική
αλλαγή που μέχρι πρόσφατα δεν ήταν καν εφικτό να ονειρευτούμε. Κι αυτή
τη φορά δεν έχουμε ανάγκη από πατερούληδες και σωτήρες.<br />
Η
ειδοποιός διαφορά είναι ότι οι δυνάστες μας είναι κατατρομοκρατημένοι,
αποκαθηλωμένοι και ανίκανοι να επιβληθούν στις χειραφετημένες μάζες.
Όσους τραμπούκους κι αν αμολήσουν στους δρόμους και στα τηλεπαράθυρα.<br />
Γιατί η ειδοποιός διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά ο μπαμπούλας είμαστε εμείς.<br />
<br />
Αναδημοσίευση από <a href="http://konserbokoyti.blogspot.com/2012/05/blog-post_2663.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FSNGTk+%28%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%29" target="_blank">"Κονσερβοκούτι" </a></div>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-74806669533118710452012-05-20T06:26:00.004-07:002012-05-20T06:28:54.330-07:00Για μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 id="post-4812">
Για μας.</h2>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>του Θάνου Ανδρίτσου</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-4813" height="255" src="http://ilesxi.files.wordpress.com/2012/05/581283_3485858299438_1060824292_33214985_735794074_n.jpg?w=450&h=255" title="581283_3485858299438_1060824292_33214985_735794074_n" width="450" /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι πολύ περίεργη και δύσκολη εποχή. Το
ξέρουμε αυτό όλοι. Δεξιοί, πιο δεξιοί, πασόκοι, αριστεροί, πιο
αριστεροί, αριστεροδέξιοι τρέχουν και δε φτάνουν. Ραγδαίες εξελίξεις,
πολλές υποχρεώσεις, μεγάλα διλλήματα και ερωτήματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχω άποψη για τα περισσότερα, έχω πάρει
θέση πολιτική προσωπικά και συλλογικά. Δεν είναι ότι θέλω να αποφύγω την
τοποθέτηση πάνω στα κρίσιμα ζητήματα της συγκυρίας, που βεβαίως έχουν
τεράστια σημασία για το μέλλον. Άλλωστε προσπαθώ εδώ και μέρες να
καταγράψω τις πιο συγκεκριμένες σκέψεις μου σε ένα άλλο κείμενο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως θα διεκδικήσω μερικά λεπτά δικά μου,
έξω από την επιτακτικότητα των καιρών, έξω από τη σκληρότητα των
ερωτημάτων, τις άχαρες αλλά και αναγκαίες αντιπαραθέσεις. Έξω ίσως και
από τον αμείλικτο ρεαλισμό, τη συγκεκριμενοποίηση ή και την
ορθολογικότητα που γενικά με διακατέχει και είναι πράγματι σημαντική
στις μέρες αυτές. Θα τα διεκδικήσω για να μιλήσω για κάτι μεγάλο που
χάνεται καμιά φορά «μες τις πολλές κινήσεις και ομιλίες». Για κάτι που
μπορεί να είναι σημαντικότερο και από τις εκλογές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα τολμήσω να μιλήσω για μας. Για μας,
όποιοι και αν είμαστε αυτοί, ότι και αν αυτό σημαίνει. Για μας που
θέλουμε να είμαστε αριστεροί, που θέλουμε να είμαστε επαναστάτες, που
θέλουμε να είμαστε με «τη νιότη του κόσμου», τον σύγχρονο κομμουνισμό.
Δεν είμαι ιστορικός, ούτε έχω πολλά χρόνια στην πλάτη μου. Δεν έχω κάτι
να επιδείξω για το οποίο να δικαιούμαι εγώ να μιλάω για την Αριστερά.
Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να πω αυτά που σήμαιναν για μένα Αριστερά
όταν αποφάσισα να βρεθώ στις τάξεις της. Και σημαίνουν ακόμα.<span id="more-4812"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και αποφάσισα να το κάνω γιατί αυτό το
αποτρόπαιο θέαμα που λαμβάνει χώρα σε όλα τα τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά,
ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα της χώρας δεν είναι μόνο η προσπάθεια
διατήρησης των ίδιων μνημονιακών κομμάτων στην εξουσία. Δεν είναι μόνο η
επίθεση για τη μείωση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην επόμενη
εκλογική μάχη, ή άλλες φορές ενάντια στο ΚΚΕ.<br />
Σαφώς είναι και αυτός ο
στόχος. Όμως στο στόχαστρο δεν μπαίνουν μόνο οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά
συνολικά οι αξίες, τα ιδανικά και οι άνθρωποι αυτού που ονομάζεται
Αριστερά. Δε θέλω στο κείμενο αυτό να μιλήσω για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ,
άλλωστε εγώ συμμετέχω σε άλλη συλλογικότητα. Ωστόσο ο πόλεμος υπερβαίνει
αυτό το κόμμα και πιάνει τους πάντες, συχνά ακόμα και για θέσεις που
μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην υπερασπίζεται καν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι εμφανές ότι στο στόχαστρο βρίσκεται
ότι εκφράζει και εξέφραζε ιστορικά η Αριστερά στον τόπο μας. Είναι
εμφανές ότι αυτό που επιδιώκουν δεν είναι μόνο μια εκλογική επικράτηση
αλλά μια συνολική ιδεολογική και αξιακή επανατοποθέτηση της ελληνικής
κοινωνίας. Γνωρίζουν ότι ανεξάρτητα με τα αποτελέσματα των εκλογών, η
κοινωνική αναμέτρηση που κυοφορείται στην Ελλάδα και διεθνώς και η οποία
θα έχει αντικειμενικά αντικαπιταλιστική προοπτική, μεταξύ του
παρακμάζοντος καπιταλισμού και του κόσμου της εργασίας, είναι μπροστά
μας και θα είναι σκληρότατη. Και όπως συνέβαινε πάντα στην ιστορία,
αυτός που μπορούσε να εκφράσει τους καταπιεσμένους, να εμπνεύσει τους
πεινασμένους, να βρεθεί δίπλα στους επαναστατημένους, ήταν οι δυνάμεις
της κοινωνικής χειραφέτησης και της αριστερής, κομμουνιστής προοπτικής.
Αυτό φοβούνται. Αυτό θέλουν να ξορκίσουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τίποτα δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν
είναι αθώο, δυστυχώς ούτε και πρωτοφανές. Η αντιδραστική θωράκιση του
συστήματος, ο συνεχιζόμενος εκφασισμός, η άνοδος των ναζιστών, η
δημιουργία ενός εμφυλιοπολεμικού κλίματος με τη συνεχόμενη τρομοκράτηση
για την Αριστερά που θέλει αίμα, χάος και εκτελέσεις, όλα αυτά δεν είναι
παρά η δυσωδία που αναβλύζει το πτώμα του σάπιου πολιτικού συστήματος
που κάνει ότι μπορεί για να μην ανατραπεί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία.
Και όχι μόνο οι υμνητές του Χίτλερ που αναρωτιούνται αν υπήρχε το
Άουσβιτς και αν η Πέπη Ρηγοπούλου χτύπησε στην πύλη του Πολυτεχνείου ή
σε ένα περίπατο στο πάρκο. Αλλά και άλλοι, κουστουμάτοι επίσημοι που
κόπτονται για τη «δημοκρατία» και τρέμουν για το «χάος» που θα έρθει αν
σταματήσει η καταστροφή που μας οδηγούν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Στοχεύουν καλά. Στο βάθος της ψυχής του
ελληνικού λαού. Εκεί που ακόμα κατοικεί ο αντάρτης με τη σκούφια στραβά
στο κεφάλι του που δεν υποτάχτηκε στους Γερμανούς, τους Άγγλους και τους
Χίτες, εκεί που βρίσκεται ακόμα ο μακρυμάλλης φοιτητής με το αμπέχωνο
κρατώντας ένα πλακάτ που λέει “σήμερα πεθαίνει ο φασισμός”. Θέλουν να
ξεριζώσουν ότι πιο όμορφο κρατούσαμε στην καρδιά μας. Να
απονομιμοποιήσουν την απονομιμοποιήση του φασισμού που είχε επιβάλλει η
μεταπολίτευση. Αυτό είναι και μια από τις πλευρές του γνωστού «τέλους
της μεταπολίτευσης» για το οποίο μιλούν γλαφυρά. Ή τουλάχιστον από την
πλευρά των υπερασπιστών της μαυρίλας του σημερινού συστήματος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν η μοδάτη Lifo, που η κενότητά της
ξεπερνιέται μόνο από τη δουλικότητα που δείχνει προς το σύστημα,
αφιερώνει το εξώφυλλο της στα δύο «κακά» που ανοίγονται μπροστά μας, το
σφυροδρέπανο και τη σβάστικα, τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά. Όταν το
σκοτάδι εξισώνεται με το φως σαν τα «δύο άκρα», όταν η ζωή γίνεται το
ίδιο, ακριβώς επειδή είναι το αντίθετο, με το θάνατο πρέπει να
φωνάξουμε. Πρέπει να φωνάξουμε για μας. Για αυτό που είναι για μας η
Αριστερά. Και δεν ξέρω τι σημαίνει κάθε φορά αυτός ο χαρακτηρισμός, δεν
ξέρω τι μπορεί να θεωρεί ο καθένας, ή με ποιους τρόπους πιστεύει ότι θα
φτάσει στους στόχους του, δεν ξέρω καν ποιοι είναι κάθε φορά αριστεροί
και αν αρκεί το να το δηλώσεις για να είσαι. Ξέρω όμως ποιοι είχαν
υπάρξει αριστεροί και κομμουνιστές. Και όλοι αυτοί με κάνουν κάθε φορά
να δακρύζω, να στέκομαι με σεβασμό και να χαίρομαι που έχω βρεθεί σε
αυτό το στρατόπεδο στη ζωή μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Αριστερά ήταν πάντοτε αυτή που ήταν με
το τίμιο, το δίκαιο, το ελπιδοφόρο, το φωτεινό, το μελλοντικό. Δεξιά
ήταν το άτιμο, το άδικο, το απελπιστικό, το σκοτεινό και το συντηρητικό.
Ήταν με τον δούλο όταν κάποιοι ήταν με τον αφέντη ή πίστευαν ότι δεν
μπορεί να υπάρξει κοινωνία χωρίς αφεντάδες και δούλους. Ήταν με κάτι
ονειροπόλους ξεβράκωτους όταν κάποιοι έψαχναν να βρουν το παντεσπάνι της
αφέντρας τους. Ήταν με τον φτωχό, τον απόκληρο που συμπίεζαν στις
πόλεις για να δουλέψει σε εργοστάσια- φυλακές. Και ήταν μαζί του όταν
κέρδιζε το 8ωρο, όταν μάθαινε να διαβάζει, να οργανώνεται και να
διεκδικεί. Όταν αποφάσιζε να δει παραπέρα, ψηλότερα από τα σύννεφα και
να αγγίξει τον ουρανό, ακόμα και όταν σκόνταφτε ή έπεφτε. Ανέβαινε μαζί
με αυτόν και έπεφτε μαζί με αυτόν. Ήταν αυτός. Ήταν ο φτωχός που
στέλνανε για τροφή στα κανονιοβόλα αλλά και ο εργάτης που πήρε τη ζωή
στα χέρια του για να διεκδικήσει ειρήνη, γη και ψωμί. Ήταν μια ακόμα
ψυχή στις απέραντες χιονισμένες εκτάσεις που έδιναν τη ζωή τους για να
χάσει ο φασισμός. Ήταν ο γοητευτικός γιατρός που άφησε μια άνετη ζωή
στην Αργεντινή για να γυρίσει τον κόσμο με ένα όπλο και τον μπερέ του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μιλάνε τώρα ποιοι, και σε ποιους; Οι
αριστεροί που αρνούνταν τις Μεγάλες Ιδέες ή οι δεξιοί που οδηγούσαν το
λαό στη συμφορά; Αυτοί που βρίσκονταν δίπλα στους εργάτες, τους
πρόσφυγες, τους φτωχούς της πρώτης οικονομικής ανάπτυξης της χώρας ή οι
βιομήχανοι και οι ρουφιάνοι τους. Αυτοί που σάλπισαν με ορμή για
«λέυτερη πατρίδα και πανανθρώπινη λευτεριά» ή αυτοί με τις μαύρες
κουκούλες και τα σηκωμένα δάκτυλα; Αυτοί που πέρασαν τη ζωή τους στα
ξερονήσια ή οι υπηρέτες όλων των αφεντάδων, Γερμανών, Ιταλών, Άγγλων,
Αμερικάνων και Ελλήνων. Αυτοί που πάλεψαν για δουλειά, παιδεία και
δημοκρατία ή αυτοί που επέβαιναν στα τρίκυκλα; Αυτοί που βασανίζονταν
στα κρατητήρια της ΕΑΤ- ΕΣΑ ή αυτοί που στέκονταν προσοχή στους
Συνταγματάρχες; Αυτοί που κατακτούσαν με το αίμα τους βήμα βήμα νίκες
για τους εργαζόμενους και τη νεολαία ή οι ομοτράπεζοι των «ευρωπαίων
εταίρων». Αυτοί που έδιναν με αξιοπρέπεια τον καθημερινό αγώνα ή τα
λαμόγια της εξουσίας και των επιχειρήσεων. Αυτοί που στέκονταν δίπλα στο
φτωχό, τον εργάτη, το νέο, τον μετανάστη ή αυτοί που μαγεύονταν από την
«ισχυρή Ελλάδα» των Ολυμπιακών αγώνων. Και τελικά αυτοί που τα
τελευταία χρόνια βρίσκονται στις πλατείες και στις διαδηλώσεις ή τα
τσιράκια των τραπεζιτών, οι «υπεύθυνοι» « ναι σε όλα».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όχι κύριοι. Δε δικαιούστε να ομιλείτε. Δε
δικαιούστε να καταγγέλλετε ότι φταίνε οι πρώτοι για την καταστροφή που
βρισκόμαστε σήμερα. Δε φταίει η Αριστερά για τους μισθούς, τις δουλειές,
τα σπίτια, τις ζωές που χάνονται. Το μαύρο μέτωπο του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και
όλων των παρατρεχάμενων φταίει. Και δεν δικαιούστε να ομιλείτε και για
κάτι ακόμα: Γιατί ακόμα και σήμερα δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν έχουμε
όλοι τα ίδια προβλήματα. Άλλη απόγνωση έχει ο άνεργος και ο απολυμένος
και άλλη ο βιομήχανος και οι βουτυρομπεμπέδες της Εκάλης. Και η Αριστερά
είναι πάντα με τον πρώτο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως οι αριστεροί και οι κομμουνιστές δεν
έρχονται στο μυαλό μου μόνο σε φωτογραφίες αγώνων. Είναι και ο Ρίτσος
να κάνει θέατρο στην εξορία. Ο Γληνός να σχεδιάζει τη μόρφωση της νέας
γενιάς. Ο Μίκης να μελοποιεί τον Ελύτη και ο πρόσφατα χαμένος
Αγγελόπουλος να τους βάζει στην ταινία του. Είναι ο Μπάτσης να προτείνει
πως πρέπει να αναπτυχθεί η Ελλάδα πάνω στις ανάγκες της κοινωνίας και
μετά να δολοφονείται πλάι στο χαμογελαστό άνδρα με το γαρύφαλλο. Είναι η
Μαρία Δημητριάδη να τραγουδά Χικμέτ και ο Διονύσης, ότι και αν πει και
ότι και αν κάνει στη ζωή του, να παίζει κιθάρα και να μιλά για τα
κλειστά καφενεία και τους ξενιτεμένους φίλους. Όλοι αυτοί και τόσοι
άλλοι είναι για μένα Αριστερά. Είναι όλα τα καλά και όμορφα που έγιναν ή
προσπάθησαν να γίνουν σε αυτή τη μικρή γωνιά του πλανήτη με τα τόσα
δεινά και τα τόσα όνειρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εγώ με αυτούς είμαι. Και αυτοί είναι η
ελπίδα και το αύριο. Οι άλλοι είναι το χθές και το σκοτάδι. Η Αριστερά,
μας εμπνέει και μας συγκινεί για όλα αυτά, για τις στιγμές που
συναντιέται με το μεγάλο, το πανανθρώπινο, το παντοτινό, με τον
πραγματικό σκοπό της άλλωστε, που είναι η απελευθέρωση της ανθρωπότητας
από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Αυτοί θέλουμε να είμαστε οι Αριστεροί:
«Δεν είμαστε εχθροί… Θέλουμε να σας δώσουμε τεράστιες παράξενες
εκτάσεις… Όπου το μυστήριο εν είδη ανθών προσφέρεται σε όποιον θέλει να
το κόψει… Υπάρχουν εκεί καινούργια φώτα χρώματα που κανείς ποτέ δεν έχει
δει… Θέλουμε να εξερευνήσουμε τον τόπο τον πλατύ της καλοσύνης… εκεί
που όλα σιωπούν.. ναι- πολεμούμε… για το απέραντο και για το μέλλον».
(Γκιγιώμ Απολλιναίρ).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν προσπαθώ να κάνω μια αγιογραφία του
παρελθόντος της Αριστεράς. Κάθε άλλο, έχει και αυτή τα φαντάσματά της.
Τα φαντάσματα της ήττας, των προδοσιών, των συναγωνιστών που λύγισαν,
αυτών που θεώρησαν αυτούς που λύγισαν προδότες, τις διαγραφές, τις
συνθηκολογήσεις, τις συγκυβερνήσεις. Δεν τα ξεχνάμε ποτέ. Αυτή την
ιστορική ήττα της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος παγκόσμια
πληρώνουμε ακόμα. Όλα τα θυμόμαστε, πολλά από αυτά μας καθορίζουν μέχρι
σήμερα και έτσι πρέπει. Είναι όμως όλα δικά μας, και τα καλά και τα
κακά, και οι νίκες και οι ήττες, και θα τα κρατήσουμε και θα τα
συζητήσουμε και θα τσακωθούμε. Αλλά είναι δικά μας και θα μιλήσουμε
εμείς για αυτά στην προσπάθεια να φτιάξουμε την Αριστερά που έχει ανάγκη
η εποχή, την Αριστερά της επανάστασης και του κομμουνισμού. Εσείς
κύριοι στα κανάλια, στις Lifo και στα κόμματα του μνημονίου δεν είστε
στη δική μας μεριά. Δεν θα συνομιλήσουμε για αυτά με εσάς. Τα λάθη της
δικής μας ιστορίας στοίχισαν σε εμάς και στο λαό ακριβώς γιατί άφησαν
εσάς να κυβερνάτε, γιατί άφησαν ανέγγιχτη την εξουσία του κεφαλαίου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχουμε μεγάλες ευθύνες όλοι πάνω μας,
όσοι τουλάχιστον αντιλαμβανόμαστε αυτή ως την κληρονομιά της Αριστεράς.
Έχουμε την ευθύνη του παρελθόντος, της γνώσης ότι όποια πρόοδο έκανε η
ανθρωπότητα αλλά και τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της επιστήμης και της
τέχνης συνδέονται με τον αγώνα για την κοινωνική δικαιοσύνη και την
κατάληψη όλων των διακρίσεων, συνδέονται αντικειμενικά με αυτό που
εκφράζει η Αριστερά. Έχουμε και την ευθύνη του παρόντος, την ηθική στάση
του αγωνιστή που δεν ξεπουλιέται, του γείτονα και του φίλου, αυτού που
θα απλώσει πάντοτε το χέρι να βοηθήσει τον αδύναμο δίπλα του, ακόμα και
αν ο ίδιος αντιμετωπίζει δυσκολίες. Έχουμε όμως πιο πολύ την ευθύνη του
αύριο ότι ή θα διαλυθεί το σκοτάδι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και
θα ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση ή το μόνο μέλλον
είναι η εξαθλίωση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό για μένα ήταν πάντα το δίλλημα για
τον αριστερό και ειδικά για τον κομμουνιστή. Και όποιος αυτά
αντιλαμβάνεται σαν κληρονομιές και ευθύνες τους πρέπει να τα
υπερασπίζεται από όποιον τα πυροβολεί αλλά και να προσέχει ώστε να μην
τα εκφυλίσει και τα κάνει να ξεφτίσουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή τη μάχη θα δώσουμε λοιπόν, φίλοι και
σύντροφοι. Μια μάχη που δεν θα μπορούσε να κρίνεται κυρίως στις εκλογές
ότι και να υποστηρίζει ο καθένας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αναδημοσίευση από <a href="http://ilesxi.wordpress.com/2012/05/19/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82/" target="_blank">"Η Λέσχη" </a></div>
</div>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-3076165158221620892012-05-15T06:27:00.001-07:002012-05-15T06:27:36.000-07:00Η δημοσιολογία της άγνοιας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div dir="ltr">
<div>
<a href="http://seisaxthia.files.wordpress.com/2012/05/mnimonio11.jpg"><img alt="" border="0" height="194" src="http://seisaxthia.files.wordpress.com/2012/05/mnimonio11.jpg?w=320&h=194" width="320" /></a></div>
Του <b>Α. Μητρόπουλου*</b><br />
<br />
Η άγνοια όμως και η υποτίμηση του μνημονιακού υπέρ- Συνάγματος δεν
συγχωρείται. Ολα τα κείμενα του (πλην της πρώτης δανειακής Σύμβασης
-πλαίσιο) έχουν δημοσιευτεί σε ΦΕΚ.<br />
Ενδεικτικά:<br />
* Ως προς ολόκληρο τον υλικόκαι άυλο πλούτο της πατρίδας μας
προβλέπει την απόλυτη και άνευ όρων ιδιωτικοποίηση του. Ολα προσφέρονται
με αδιαφανείς διαδικασίες προς το ιδιωτικό κερδοσκοπικό κεφάλαιο.<br />
Από τη γενικευμένη αυτή ρευστοποίηση του εθνικού και κοινωνικού
σκελετού της χώρας δεν εξαιρούνται ούτε τα αποκτήματα από τη διαχείριση
των αρχαιολογικών χώρων!<span id="more-17361"></span><br />
Από τον ακρωτηριασμό του εθνικού πεδίου δεν εξαιρούνται τμήματα των
οικολογικών συστημάτων, οι πηγές τα φράγματα, οι ποταμοί και ό,τι τέλος
πάντων συνιστά την ελληνική τοπογεωγραφία και ιδιαιτερότητα. <b>Μια
απλή ματιά στα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους πείθει όλους ότι
αυτό που υπεγράφη στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ, ούτε σε αποικία του 18ου
και του 19ου αιώνα</b>!<br />
* Απαγορεύονται οι δημόσιες επενδύσεις από χρήματα του κρατικού
προϋπολογισμού ή από τα δάνεια του μηχανισμού «στήριξης». Τη στιγμή που,
σύμφωνα με την UNCTAD, οι κρατικές πολυεθνικές σύρουν την ανάπτυξη με
το 11% και πλέον των παγκόσμιων άμεσων επενδύσεων, σ<b>την Ελλάδα απαγορεύτηκε η επενδυτική δραστηριότητα του δημόσιου χώρου!</b><br />
Αν σκεφτεί κανείς τη διαχρονική αποτυχία του ιδιωτικού τομέα να
δημιουργήσει βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο
(κάτι που ανάγκασε και τους Κ. Καραμανλή και Π. Παπαληγούρα να προβούν
σε εκτεταμένες κρατικοποιήσεις), <b>η απόλυτη αυτή απαγόρευση ανατρέπει όλη τη φιλοσοφία περί κράτους και πολιτικής κοινωνίας.</b><br />
Οταν ο ιδιωτικός τομέας απέτυχε υπό συνθήκες προστατευτισμού και
παρεμβατισμού, είναι δυνατόν να δημιουργήσει σήμερα οικονομική ανάπτυξη
με την τεράστια διασπορά των επενδύσεων, την αβεβαιότητα των αγορών και
τον αθέμιτο ανταγωνισμό των χωρών ελάχιστου εργατικού κόστους έλλειψης
περιβαλλοντικών περιορισμών, φορολογικής ασυλίας κ.λπ.;<br />
* <b>Ως προς τα εργασιακά, καταργεί τον κοινωνικό πολιτισμό.
Υιοθετεί ρητά έναν μηχανισμό διαρκούς απομείωσης της αμοιβής της
εργασίας και των συντάξεων, που δεν έχει όρια προς τα κάτω, τουλάχιστον
μέχρι το 2060</b> (Ιο μνημόνιο, ν. 3845/2010 και ασφαλιστικός ν. 3863/15-7-2010)!<br />
Το μνημόνιο είναι ο «επιθετικός κριός» του γενικευμένου
αντικοινωνικού νεοφιλελευθερισμού που καταργεί τη λαϊκή κυριαρχία, τη
δημοκρατία και τη στοιχειώδη αυτενέργεια ενός κοινωνικού σχηματισμού.
Επομένως πρόκειται περί ενός καταστροφικού δόγματος που υπερβαίνει όλες
τις άλλες συμβατικές δογματικές κατηγορίες.<br />
<br />
* Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι πανεπιστημιακός και πρόεδρος της
Ενωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και τσυ Κοινωνικού Κράτους. Το
παραπάνω κείμενο του που παραθέσαμε είναι απόσπασμα άρθρου του που
δημοσιεύτηκε χτες στην εφημερίδα Realnews</div>
</div>
</div>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-31613287002595913212012-05-05T03:33:00.002-07:002012-05-05T03:36:58.958-07:00Θα μπήξω ένα αγκάθι στην κάλπη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
του <a href="http://wp.me/s1VGcN-ekloges"><b>Γαλαξιάρχη</b></a><br />
<br />
<br />
<b>Στην πλέον τραγελαφική εκλογική διαδικασία των τελευταίων δεκαετιών</b>,
που γίνεται κάτω από τρομοκρατικά διλήμματα και με ελάχιστα προσχήματα
αντιπροσώπευσης, αποφάσισα ότι δεν πρέπει να λείψω ως ψηφοφόρος. Όχι
βέβαια γιατί πιστεύω στο αστείο αυτό πανηγύρι «λαϊκής έκφρασης» που
γίνεται άπαξ και το αποφασίσει η εκάστοτε εξουσία, με τους όρους που η
ίδια ορίζει και με την πασιφανή λογική «ρίξε κάτι στην κάλπη και γύρνα
σπίτι σου, μέχρι να σου ξαναπώ εγώ». Αλλά ακριβώς γιατί, ειδικά αυτή τη
στιγμή, <b>οι εκλογές αποτελούν το bug του συστήματος</b>. Αυτό το <b>μικρό αγκάθι</b> που δεν μπορεί να βγάλει από την πατούσα του το γιγαντωμένο σύστημα εξουσίας. Και προσωπικά θέλω να του <b>το μπήξω ακόμη βαθύτερα</b>.<br />
<span id="more-65029"></span><br />
Δεν περιμένω τίποτε από μία εκλογική διαδικασία σε ό,τι αφορά τον
πολυπόθητο κοινωνικό μετασχηματισμό, που θα οδηγούσε σε μία πραγματικά
πολιτική ανατροπή. Αντιθέτως, οι εκλογές συνήθως αποτελούν οπισθοδρόμηση
στην εξέλιξη της κοινωνίας, καθώς γίνονται κατά παράδοση με όρους
δημαγωγίας, απύθμενης υποκρισίας και ανερυθρίαστης απάτης. Το δε σύστημα
εξουσίας έχει όλα τα εργαλεία να διαχειριστεί σχεδόν οποιοδήποτε
αποτέλεσμα. Προσοχή όμως: <b>σχεδόν οποιοδήποτε</b>.<br />
<h3>
<b> </b></h3>
<h3>
<b>Δεν ξεχνώ</b></h3>
Ζήσαμε πάνω από δύο χρόνια το σουρεαλισμό της πιο προσχηματικής
εκπροσώπησης που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ
αποφάσισε ήδη τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του να αντιστρέψει το
προεκλογικό του πρόγραμμα, που εκ των πραγμάτων αποτελεί ένα είδος
συμβολαίου με τους ψηφοφόρους του. Αλλά και να μας τρίψει στα μούτρα, με
τη βοήθεια όλου του μιντιακού κατεστημένου και ουκ ολίγων τυχάρπαστων
αστικοδημοκρατών (σ.σ. από αυτούς που θεωρούν καλή τη δημοκρατία μόνο
όταν «κερδάει η ομάδα»), ότι έχει <b>πλατιά λαϊκή νομιμοποίηση</b>.<br />
Ενδιαμέσως, κάθε μορφή λαϊκού ελέγχου της εξουσίας, μέσω των
μοναδικών εργαλείων που επιτρέπει το σύστημα να υπάρχουν (και αυτά
προσχηματικά), δηλαδή τις συγκεντρώσεις, τις διαδηλώσεις, τις εργατικές
κινητοποιήσεις και τις απεργίες, καταπνίγηκε είτε στο χημικό είτε στην <b>παγερή αδιαφορία</b>. Και αυτή η τελευταία είναι πολύ χειρότερη από το ρόπαλο του αστυνομικού στο κεφάλι του ανώνυμου πολίτη που εκλιπαρεί «<b>μην με χτυπήσεις</b>».
Αυτή η νοοτροπία της κατοχής της εξουσίας χωρίς να δίνω πουθενά λόγο
και χωρίς να ακούω κανέναν είναι που δεν αντέχεται. Νοοτροπία που το
ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτήν την -σχεδόν- τριετία, έκανε σημαία του στον τρόπο που
άσκησε τη διακυβέρνησή του.<br />
<h3>
<b> </b></h3>
<h3>
<b>Η κάλπη κολάρο</b></h3>
Αφού έκαναν όσα περισσότερα μπορούσαν για να μην ενεργοποιηθεί το bug
των εκλογών. Αφού πρωτύτερα περιόρισαν, απαγόρεψαν, έδειραν,
αδιαφόρησαν, πάσαραν εσωτερικά την εξουσία, διόρισαν ακόμη και
πρωθυπουργό έναν τραπεζικό υπάλληλο (σ.σ. ναι, ξέρω, ο Παπαδήμος δεν
είναι τραπεζίτης, είπε ο θείος Πάσχος κι έβαλε τα παιδάκια για ύπνο).
Τώρα φτάνουν μπροστά στην ελάχιστη στιγμή που <b>χάνουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο πάνω στη διαχείριση του πολιτεύματος</b>. Τη στιγμή που μπαίνει η αγκίθα στη φτέρνα.<br />
Αυτή τη στιγμή θα μπορούσα να αδιαφορήσω. Θα μπορούσα να αποδεχτώ το
προφανές συμπέρασμα ότι οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτε (ειδάλλως θα ήταν
παράνομες) και να μην συνεχίσω να νομιμοποιώ το θέατρο αυτό με τη
συμμετοχή μου. Προτιμώ όμως να το δω από την άλλη πλευρά. <b>Όταν οι ηγεμόνες μου δίνουν ένα ελάχιστο εργαλείο για να τους ζορίσω δεν θα το χαρίσω</b>.
Αντιθέτως θα το πάρω και θα κοιτάξω να πολλαπλασιάσω τη
αποτελεσματικότητά του, όσο καλύτερα μπορώ. Να απορρυθμίσω τους
ολιγάρχες που τα έχουν όλα τακτοποιημένα και θεωρούν -με ποδοσφαιρικούς
όρους- ότι μπορούν να βάζουν συνέχεια γκολ, με ενδιάμεσες πασούλες, στο
αποτελεσματικότατο σύστημα της Μπαρτσελόνα. Σφήνα λοιπόν σε μία ακόμη
επιχειρούμενη πάσα.<br />
Μη βιαστείς φίλε μου να με κατηγορήσεις ότι κινούμαι με βάση τη στείρα άρνηση. <b>Άρνηση είναι η διαρκής συντήρηση της μούχλας, για να μην “χαθεί ο έλεγχος”</b>.
Προσωπικά, δεν μπορώ να διανοηθώ ένα μέλλον που αυτή η απροκάλυπτα
ολοκληρωτική μορφή εξουσίας λάβει μία ακόμη προσχηματική νομιμοποίηση.
Ακόμη και ένα ενδεχόμενο απροσδιόριστο μπάχαλο της επόμενης ημέρας,
φαντάζει απείρως πιο δελεαστικό από την επικράτηση ενός αρχηγομανή
φασίστα που ομολογεί στα έδρανα της βουλής ότι «χωρίς τις Αγορές δεν θα
υπήρχε Σύνταγμα» και ενός βαθιά επαρχιώτη ταγματασφαλίτη με κοστούμι που
θέλει να «ανακαταλάβει το άστυ». Αδιανόητο αύριο, για όποιον έχει ένα
δράμι μυαλό απαρτιζόμενο από άκαφτα ακόμη εγκεφαλικά κύτταρα.<br />
<h3>
<b> </b></h3>
<h3>
<b>Μετρώντας κουκιά</b></h3>
Έλα όμως που, όπως είπα παραπάνω, η εξουσία μπορεί αν διαχειριστεί
σχεδόν οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Από το εκλογικό μέτρο του 3%, έως το νόμο
Σκανδαλίδη-Παυλόπουλου και που θα έκανε τον Κλεισθένη να φάει τα άντερα
του Σόλωνα βουτηγμένα σε λαδόξυδο, τα πάντα είναι στημένα έτσι ώστε να <b>διασφαλίζεται η εξουσία της πλασματικά πλειοψηφικής μειοψηφίας</b>.
Βάλε κι από δίπλα μία βαθιά εδραιωμένη κομματική πελατεία που έχει
στηθεί στα τόσα χρόνια αλλαξοκωλιάς της διακυβέρνησης. Εκείνον τον
αδιάσπαστο πυρήνα του 20-30% του εκλογικού σώματος που έχουν τόση σχέση
με την έννοια αστική δημοκρατία όσο ο βιαστής με τη σεξουαλική
απελευθέρωση. Κατά συνέπεια, <b>είναι αδύνατο να μην μετρήσεις κουκιά</b>, πριν φτάσεις στην κάλπη.<br />
Τα δικά μου κουκιά τα μέτρησα. Έχω υπόψην μου τον τρόπο που μπορεί,
μέσα από την κάλπη, το αγκάθι να χωθεί αρκετά βαθιά ώστε να τρυπήσει
φλέβα στο πόδι των αυτοκρατορίσκων. Αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα που
θέλω να θίξω εδώ. Ο καθένας ας μετρήσει τα δικά του κουκιά κι ας
αποφασίσει. Τρεις-τέσσερις σκέψεις παραθέτω ειδικά για την <b>αναγκαιότητα συμμετοχής</b> σε αυτές τις εκλογές, λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο πριν ανοίξουν οι κάλπες.<br />
Το σκεπτικό μου είναι απλό: τώρα, αυτή τη στιγμή, <b>το δίδυμο της πολιτικής εξουσίας των τελευταίων σαράντα ετών πρέπει να σπάσει</b>. Και θα σπάσει.<br />
<i><b>Zaphod</b></i><br />
<br />
<i><b>Υ.Γ.</b> Δεν έβαλα καθόλου το ενδεχόμενο της εισόδου
της Χρυσής Αυγής στη βουλή και την αποτροπή του (με στενά αριθμητικούς
όρους) διά της συμμετοχής. Είναι πράγματι σημαντικό, αλλά σε αυτήν τη
φάση όχι τόσο κρίσιμο όσο φαίνεται. Δυστυχώς η ναζιστικοποίηση της
κυρίαρχης άποψης, εκείνης δηλαδή που εκφράζει το λεγόμενο “πολιτικό
κέντρο” έχει ήδη επέλθει. Και όχι από τα κουρεμένα χουλιγκάνια του
Μιχαλολιάκου, αλλά από το υπουργικό συμβούλιο του Παπαδήμου, τους
(εθνικο)σοσιαλιστές του Βενιζέλου και τους απόγονους χωροφυλάκων του
Σαμαρά.</i><br />
<br />
<i>Αναδημοσίευση από <a href="http://parallhlografos.wordpress.com/2012/05/05/ekloges/" target="_blank">//ΠαραλληλοΓράφος// </a></i></div>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-15715104645036923342012-05-02T00:50:00.003-07:002012-05-02T00:51:21.407-07:00Κανένα πρόβλημα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2>
<a href="http://arkoudos.com/blog/?p=2987" target="_blank"><span style="font-size: small;">Αναδημοσίευση από arkoudos.com</span></a></h2>
Δυσκολεύομαι να σου περιγράψω πόσο άβολα νιώθω όταν η πουτάνα είναι <i>πουτάνα</i>,
και ο πελάτης είναι, απλώς, πελάτης. Πουτάνες είναι οι αλήτισσες
γυναίκες, οι κακές, αυτές που δεν έχουν ψυχή, καρδιά, οι πουτάνες είναι
το φτύσιμο της κοινωνίας, οι χειρότερες όλων – έτσι δεν είναι; Ο άλλος
είναι, απλώς, <b>πελάτης</b>, ισότιμο μέλος μίας συναλλαγής.
Αγοράζει ένα προϊόν. Είναι απόλυτα λογικό, όλοι αγοράζουμε απλώς
προϊόντα. Για την καθώς πρέπει κοινωνία μας δεν έχει σημασία που βιάζει
έναντι αντιτίμου ένα πρεζόνι, ή ένα θύμα τράφικινγκ, ή μία εθισμένη στα
λεφτά – αυτός είναι πελάτης, αμόλυντος, δεν του ξελλαρυγγιάζει ποτέ την
χολή του κανένας, είναι πελάτης, κάνει την κοινωνία να κινείται, το
χρήμα να ρέει, ως πελάτης αξίζει τον σεβασμό μας, ίσως βέβαια τον
αναφέρουμε υποτιμητικά στις ειδήσεις, να βάλουμε λίγο χρώμα στην φωνή
μας όταν θα πούμε <b>έναν ανώνυμο αριθμό</b>, “600 πελάτες”,
αλλά αυτός είναι πελάτης, σήμερα μία πουτάνα, αύριο μια τηλεόραση, ναι,
μπύρα, πελάτης είναι, τσιγάρα, εφημερίδα, μπορεί και να ψηφίσει, να τον
δεις στον δρόμο, να του πεις έλα ρε Βασίλη, είναι πελάτης, πελάτης σου,
βλέπει διαφημίσεις, είναι ενεργό μέρος της κοινωνίας. <b>Κυκλοφορεί μέρα.</b>
Κάνει την σκοπιά του, φυλάει την πατρίδα μας, μεταφέρει τα προϊόντα
σου, αγοράζει τα αγαθά σου, προσέχει τα παιδιά σου, παντρεύεται την κόρη
σου. Είναι άντρας αυτός, αγόρι. Και, πάνω απ’ όλα ψωνίζει, έχει λεφτά,
αγοράζει, δεν ψωνίζεται, δεν πουλιέται, δεν είναι λιγότερος από
άνθρωπος. Αυτός που αγοράζει είναι σαφώς καλύτερος από αυτόν που
αγοράζεται, έτσι δεν είναι; Και έτσι ακριβώς, λογικά σκεφτόμενη η
κοινωνία μας, βγάζει την φωτογραφία της πουτάνας, με όνομα και επώνυμο,
και ηλικία, και προφίλ και ανφας, μα <b>ο πελάτης είναι αριθμός</b>, είναι 600-700 κλήσεις, <b>είναι 600-700 πελάτες</b>.
Γιατί αυτή έχει AIDS, αλλά ο πελάτης που πλήρωσε έξτρα ένα πρεζόνι για
να μη βάλει λάστιχο στο καυλί του, δεν έχει κάτι τέτοιο, για όνομα του
θεού, είναι αμόλυντος, δεν είπαμε; Δεν χρειάζεται να αναρωτηθεί κανείς,
τίποτα. Ούτε καν για το αν ενώ πλήρωσε παραπάνω για να γαμήσει χωρίς
προφυλακτικό την πουτάνα θα είναι το ίδιο προσεκτικός με την γυναίκα
του, ή την κοπέλα τους. Η πουτάνα βέβαια το κόλλησε το AIDS από την ψυχή
της, προφανώς, όχι από έναν άλλο πελάτη, με λεφτά πελάτη, με ισχύ
πελάτη, που της έδωσε 20 ευρώ παραπάνω και την σκότωσε. Άλλωστε, το έχει
πει και ο Υπουργός μας, αν έχει AIDS να την στείλουμε από εκεί που
ήρθε. Λες και δεν έχει προαγωγό, λες και δεν έχει τσατσά. Ο πελάτης
είναι ένας αριθμός που θα ξεχάσουμε την επομένη των εκλογών. Η πουτάνα
έχει ονοματεπώνυμο και φωτογραφία, ένα στίγμα και μία ασθένεια που
πρέπει να παλέψει πολύ για να κερδίσει κάποια ποιοτικά χρόνια ζωής. Και
βγάλαμε την φωτογραφία της για να αισθανθούμε ασφαλείς. Και το πρόσωπό
της, <b>λες και την κοίταξε ποτέ κανείς στο πρόσωπο</b>. Και το όνομά της, <b>λες και την φώναξε ποτέ κανείς με το όνομά της</b>.
Για να πούμε “εντάξει, την πιάσαμε αυτήν, νάτην, νάτες όλες,
καθαρίσαμε, κανένα πρόβλημα, θα φάει και φυλακή γιατί είναι δολοφόνος,
και τέρμα”. Η φωτογραφία της <i>πουτάνας</i>, ένας αριθμός για τους <i>πελάτες</i>, και μία ασφάλεια για <i>εμάς</i> για να συνεχίσουμε την μέρα μας, ανενόχλητοι.<br />
<b>Κανένα πρόβλημα.</b> Πάει και αυτό.<br />
Δυσκολεύομαι πολύ να τα εξηγήσω όλα αυτά, αλήθεια στο λέω.</div>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-52545181188357685702012-04-08T22:34:00.000-07:002012-04-08T22:34:40.153-07:00“θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας στην τεμπελιά…”<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> Η ομιλία του Χόλογουεη στο Left Forum στη Νέα Υόρκη: <em><strong>Ναι, έχετε δίκιο, είμαστε τεμπέληδες και θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας στην τεμπελιά.</strong></em><br />
απο την εφημερίδα <a href="http://efimeridadrasi.blogspot.com/2012/04/left-forun.html"><strong>Δράση</strong></a><br />
<a href="http://parallhlografos.wordpress.com/2012/04/08/%ce%b8%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%ad%cf%88%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%af%cf%89%ce%bc%ce%ac-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd/tidal1/" rel="attachment wp-att-64445"><img alt="" class="alignleft wp-image-64445" height="295" src="http://parallhlografos.files.wordpress.com/2012/04/tidal1.jpg?w=416&h=295" title="tidal1" width="416" /></a>Για μένα είναι πραγματικά ευχάριστο αλλά και λίγο τρομακτικό να βρίσκομαι εδώ μαζί σας, επειδή στην πραγματικότητα είναι η πρώτη φορά που μιλάω στην καρδιά της σατανικής αυτοκρατορίας. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω θερμά τους φρουρούς της πύλης στο αεροδρόμιο χτες που με άφησαν να μπω και να σας επισκεφθώ σ’ αυτή τη γη της «ελευθερίας», που μου επέτρεψαν να έρθω να σας δω στη φυλακή σας. Ίσως με άφησαν να περάσω επειδή δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει μια ανταρσία στη φυλακή, μια εξέγερση στην καρδιά της αυτοκρατορίας.<br />
Είμαστε εδώ για να γιορτάσουμε το 2011 που ξεχειλίζει στο τρέχον έτος, το 2012. Ένα έτος γεμάτο από ένδοξες εξεγέρσεις σε όλο τον κόσμο, καθώς η ανυπακοή μας έκανε ξεκάθαρο ότι εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου. Είμαστε η κρίση του κεφαλαίου και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Αρκετά πια με το να λέμε ότι φταίνε οι καπιταλιστές, ότι είναι λάθος των τραπεζιτών. Η ίδια η σημασία αυτών των λόγων δεν είναι μόνο παράλογη αλλά και επικίνδυνη, επειδή μας θυματοποιεί. Το κεφάλαιο είναι μια σχέση κυριαρχίας και η κρίση του είναι κρίση της κυριαρχίας αφού οι κυρίαρχοι δεν είναι ικανοί να κυριαρχούν αποτελεσματικά. Μετά κατεβαίνουμε στους δρόμους και τους λέμε ότι είναι δικό τους λάθος; Τι λέμε ακριβώς; Ότι δεν ασκούν κυριαρχία αρκετά αποτελεσματικά; Είναι σίγουρα καλύτερο να δεχτούμε την πιο απλή εξήγηση και να πούμε ότι αν η σχέση κυριαρχίας βρίσκεται σε κρίση αυτό συμβαίνει επειδή οι κυριαρχούμενοι δεν πειθαρχούν αρκετά, επειδή δεν υποκλίνονται επαρκώς. Η έλλειψη υποταγής μας είναι η αιτία της κρίσης.<br />
Το κεφάλαιο δεν είναι μόνο ένα σύστημα αδικίας, είναι ένα σύστημα που επιταχύνει την εκμετάλλευση, που εντείνει την καταστροφή. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί με πολλούς τρόπους, με το νόμο της αξίας και τη συγκρότηση της αξίας από τον κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας ή από τις θεωρίες για την πτωτική τάση του κέρδους. Το νόημα ωστόσο είναι ότι το κεφάλαιο είναι μια δυναμική που επιτίθεται. Υπάρχει μια ατέρμονη προσπάθεια να κινείται συνεχώς πιο γρήγορα, ένας αέναος μετασχηματισμός του τι σημαίνει καπιταλιστική εργασία. Αυτό δεν αφορά μόνο την εντατικοποίηση της εργασίας στα εργοστάσια αλλά την συνεχώς αυξανόμενη υποταγή όλων των εκφάνσεων της ζωής στη λογική του κεφαλαίου. Η ίδια η ύπαρξη του κεφαλαίου είναι το αδιάλειπτο στρίψιμο της βίδας και η κρίση είναι απλώς η εκδήλωση ότι η βίδα δεν βιδώνεται αρκετά γρήγορα, ότι κάπου συναντά αντίσταση. Αντίσταση στους δρόμους και τις πλατείες ίσως, οργανωμένη αντίσταση σίγουρα, αλλά επιπλέον ίσως είναι η αντίσταση των γονιών που θέλουν να παίξουν με τα παιδιά τους, των εραστών που θέλουν να μείνουν μια ώρα ακόμη στο κρεβάτι, των φοιτητών που σκέφτονται ότι χρειάζονται χρόνο για κριτική σκέψη, των ανθρώπων που ακόμα ονειρεύονται ότι είναι άνθρωποι. Εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου, εμείς που δεν σκύβουμε αρκετά το κεφάλι, εμείς που δεν τρέχουμε αρκετά γρήγορα.<br />
Και η κατάσταση της κρίσης έχει στ’ αλήθεια δύο διεξόδους. Η μία είναι να πούμε, συγνώμη για την έλλειψη υποταγής μας και να ζητήσουμε περισσότερη απασχόληση, περισσότερες δουλειές. «Σας παρακαλούμε, εκμεταλλευτείτε μας περισσότερο και θα εργαστούμε σκληρότερα και πιο γρήγορα, θα υποτάξουμε κάθε πτυχή της ζωής μας στο κεφάλαιο, θα ξεχάσουμε όλες αυτές τις παιδιάστικες ανοησίες του παιχνιδιού, της αγάπης και της σκέψης». Αυτή είναι η λογική της αλλοτριωμένης εργασίας, η αναποτελεσματική λογική της πάλης από και μέσω της εργασίας, που γίνεται αντιληπτή ως αλλοτριωμένη εργασία, ενάντια στο κεφάλαιο. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη διέξοδο δεν είναι μόνο ότι χάνουμε την ανθρωπιά μας αλλά ότι αναπαράγουμε το σύστημα που μας καταστρέφει. Αν καταφέρουμε τελικά, πράγμα μάλλον απίθανο, να βοηθήσουμε το κεφάλαιο να ξεπεράσει τις κρίσεις του τότε θα συνεχίσει πιο γρήγορα, πιο γρήγορα, πιο γρήγορα να υποτάσσει κάθε μορφή ζωής, ανθρώπινης και μη, στις εντεινόμενες απαιτήσεις της παραγωγής αξίας. Και έπειτα θα έρθει μια άλλη κρίση και μετά μια άλλη και μια άλλη, όχι για πάντα επειδή ίσως δεν αρκετά μακριά η εξαφάνιση της ανθρωπότητας.<br />
Η εναλλακτική, επειδή νομίζω ότι είναι η μόνη εναλλακτική, είναι να πούμε ανοιχτά όχι, λυπούμαστε, εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου και δεν θα γονατίσουμε, δεν θα δεχτούμε αυτό που μας κάνει το κεφάλαιο, είμαστε περήφανοι για την έλλειψη υπακοής και την άρνησή μας να υποκύψουμε στην καταστροφική δύναμη του κεφαλαίου. Είμαστε περήφανοι που είμαστε η κρίση του συστήματος που μας καταστρέφει.<br />
Κοιτάξτε την Ελλάδα, το επίκεντρο της σημερινής χρηματοπιστωτικής κρίσης. Εκεί η κρίση είναι ξεκάθαρα κρίση ανυποταγής. Οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί δηλώνουν πως οι Έλληνες δεν υποκύπτουν αρκετά, δεν εργάζονται αρκετά σκληρά, τους αρέσει να κοιμούνται το μεσημέρι και να βγαίνουν το βράδυ και τώρα πρέπει να πάρουν ένα μάθημα, πρέπει να μάθουν τι σημαίνει αληθινός καπιταλιστικός εργάτης. Και δίνοντας ένα μάθημα στους Έλληνες προτίθενται επίσης να δώσουν ένα μάθημα στους Πορτογάλους, στους Ισπανούς, τους Ιταλούς, τους Ιρλανδούς και όλους τους υπόλοιπους ανυπότακτους του κόσμου.<br />
Και απέναντι σε αυτή την κατάσταση υπάρχουν μόνο δύο εκδοχές. Η μία είναι να πούμε όχι, όχι, είμαστε καλοί εργάτες, απλώς δώστε μας περισσότερες δουλειές και θα σας δείξουμε πόσο σκληρά μπορούμε να εργαστούμε, θα ξαναχτίσουμε τον καπιταλισμό στην Ελλάδα. Και η άλλη εκδοχή είναι να πούμε, ναι, έχετε δίκιο, είμαστε τεμπέληδες και θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας στην τεμπελιά. Θα παλέψουμε για να μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας ρυθμό, με τον τρόπο που εμείς θεωρούμε σωστό, θα παλέψουμε για τον μεσημεριανό μας ύπνο και να για να βγαίνουμε αργά το βράδυ. Επομένως λέμε όχι στο κεφάλαιο και στην καπιταλιστική εργασία, επειδή όλοι ξέρουμε ότι η καπιταλιστική εργασία κυριολεκτικά καταστρέφει τη γη, καταστρέφει τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρέπει να χτίσουμε μια διαφορετική μορφή κοινωνικότητας.<br />
Η πρώτη λύση του να πούμε ότι είμαστε καλοί εργάτες μοιάζει περισσότερο απλή, περισσότερο προφανής αλλά πιθανώς είναι μόνο μια αυταπάτη επειδή οι περισσότεροι σχολιαστές αναφέρουν ότι η ύφεση στην Ελλάδα θα διαρκέσει πολλά χρόνια άσχετα με το πόσο θα συμμορφωθούν οι Έλληνες.<br />
Αν θέλετε να μάθετε με τι μοιάζει η παράταση της αποτυχίας του κεφαλαίου χωρίς την ελπίδα μιας ριζικής αλλαγής, τότε απλώς κοιτάξτε πέρα από τα σύνορά σας την τραγωδία στο Μεξικό ή κοιτάξτε πιο κοντά τις δικές σας πόλεις. Η άλλη επιλογή του να πούμε όχι στο κεφάλαιο και να οικοδομήσουμε μια διαφορετική κοινωνική σχέση είναι αυτό που πολλοί Έλληνες προσπαθούν να δημιουργήσουν αυτή τη στιγμή από επιλογή και από ανάγκη. Αν το κεφάλαιο δεν μπορεί να παρέχει την υλική βάση ζωής, τότε πρέπει να την δημιουργήσουμε με άλλους τρόπους, συγκροτώντας δίκτυα αμοιβαίας υποστήριξης, διακηρύσσοντας «κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα» και οργανώνοντας ομάδες ηλεκτρολόγων που επανασυνδέουν το ρεύμα· με το «δεν πληρώνω» φόρους και διόδια· μέσω του κινήματος της πατάτας με το οποίο αγρότες διανείμουν αγροτικά προϊόντα κατευθείαν στις πόλεις σε πολύ χαμηλές τιμές, μέσω της ίδρυσης ανταλλακτικών παζαριών, της δημιουργίας κοινοτικών κήπων και της επιστροφής στην ύπαιθρο· επίσης με την ανάκτηση εργοστασίων, ενός νοσοκομείου και μιας εφημερίδας. Αυτή είναι μια περίπλοκη και πολύ πειραματική μορφή να προχωρήσουμε, στην οποία δεν υφίσταται σωστή πολιτική γραμμή ούτε επαναστατική καθαρότητα, αποτελεί μια προεικονιστική μορφή κοινωνικότητας όχι ακόμη αρκετά δυνατής ώστε να διασφαλίσει την επιβίωσή μας. Και πρέπει να υπάρχουν δεσμεύσεις, αλλά είναι ξεκάθαρα η κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να ωθήσουμε τα πράγματα και να ωθηθούμε και εμείς οι ίδιοι.<br />
Ο κόσμος που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε, είναι ένας κόσμος χωρίς απαντήσεις, ένας κόσμος όπου περπατάμε ρωτώντας, ο κόσμος ενός πειράματος. Αλλά καθοδηγούμαστε από το όχι μας ενάντια στο απάνθρωπο, ξεδιάντροπο, καταστροφικό καπιταλιστικό σύστημα και από ένα ουτοπικό αστέρι που ανατέλλει από τις ελπίδες και τα όνειρα αιώνων πάλης. Η κρίση επομένως μας φέρνει αντιμέτωπους με αυτές τις δύο επιλογές. Είτε θα επιλέξουμε τη λεωφόρο της υποταγής στη λογική του κεφαλαίου έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτο-εκμηδένιση της ανθρωπότητας, είτε θα ακολουθήσουμε τα επικίνδυνα μονοπάτια, πολλά μονοπάτια, επινόησης ενός διαφορετικού κόσμου εδώ και τώρα, μέσα από τις ρωγμές που δημιουργούμε στην καπιταλιστική κυριαρχία. Και καθώς επινοούμε διαφορετικούς κόσμους βλέπουμε τώρα, καθαρά, πως εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου, εμείς είμαστε η κρίση ενάντια στην βιασύνη να καταστραφεί ο κόσμος και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Εμείς είμαστε ο νέος κόσμος που λέει «στα τσακίδια κεφάλαιο».<br />
<div style="text-align: right;"> Τζον Χόλογουεη, Νέα Υόρκη, 18 Μαρτίου 2012</div></div>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-1527272787962154352012-04-08T09:01:00.000-07:002012-04-08T09:01:29.518-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><h2 id="post-4498">“Οι λαοί ρίχνουμε κεραυνό.” Αποχαιρετισμός της κόρης, Έμμυς, στον πατέρα Δημήτρη Χριστούλα</h2><iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Sr-xwrqXf2c" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<h2 id="post-4498"> </h2><div style="text-align: justify;"><span class="embed-youtube" style="display: block; text-align: center;"></span></div><div style="text-align: justify;"><em><strong>Πατέρα, σύντροφε</strong></em></div><div style="text-align: justify;">Γεννήθηκες με ένα πειρασμό: να αλλάξεις τον κόσμο. Γιατί καταλάβαινες ότι αυτός ο κόσμος είναι πολύ κακός για να είναι οριστικός. Περπάτησες ναρκοθετημένες δεκαετίες. Της πτήσης και τελικά της πτώσης της γενιάς σου. Μα άντεχες. Ξόδεψες ολόκληρη την περιουσία σου, το πεπεδευμένο μυαλό σου σε ιδέες ευγενικές για ουράνια τόξα· αλλά ήρθαν οι καταιγίδες. Μα άντεχες. Αυτό που πίστεψες το θεώρησες αθάνατο κι ανθεκτικό, ενώ αυτό αποδεικνόταν θνητό και ευάλωτο. Μα άντεχες. Κάθε φορά που χάναμε είχες τη φούρια των προσεχών αγώνων, των μελλοντικών ρεβάνς, αλλά ξαναχάναμε. Μα άντεχες. Είδες τους ποιητές μας να τους σκοτώνουν οι μεγάλες αντένες. Είδες επίσημα βολέματα και πολλών αργυρίων προδοσίες. Μα άντεχες.</div><div style="text-align: justify;">Το όραμά σου παρέμενε πάντα ως κάποτε, ως προσδιορισμός της επιθυμίας σε επόμενο χρόνο· σίγουρα μακρινό. Μα άντεχες. Έβαζες το αυτί σου στο πονεμένο έδαφος της ανθρωπότητας, άκουγες θορύβους, άκουγες προετοιμασίες πολυπόθητων πράξεων και μετά σιωπή. Μα άντεχες. Τέτοιες μέρες να σε πολιορκούν χρόνια τώρα, κι εσύ να αντέχεις. Όπως το καλοκαίρι στην πλατεία Συντάγματος που εισχωρούσες στις νεανικές παρέες κάθε βράδυ και αναβάπτιζες το χρόνο σε στιγμές που δε θυσιάστηκαν ακόμα. Τότε έλεγες: “Όλα είναι μπροστά”.<span id="more-4498"></span></div><div style="text-align: justify;">Όμως πατέρα ο καιρός αποσύρθηκε. Μετατράπηκε σε ένα ακόμα παρελθόν σε ένα ακόμα τέλος. Στο πιο σκληρό κι επικίνδυνο τέλος. Αυτό πατέρα δεν το άντεξες. Σου ήταν αδιανόητο να σκοτώνουν την ελευθερία, τη δημοκρατία, την αξιοπρέπεια. Σου ήταν αδιανόητο να ορθώνουν γύρω μας τον κλοιό του πιο σκληρού οικονομικού και κοινωνικού απαρτχάιντ. Σου ήταν αδιανόητο να εκχωρούν την ανεξαρτησία και να παραδίδουν τα κλειδιά την πατρίδας μας. Σου ήταν αδιανόητο η Ελλάδα να μην αναγνωρίζει τα παιδιά της. Και τα παιδιά της να μην αναγνωρίζουν την Ελλάδα. Σου ήταν αδιανόητη η κτηνωδία του καπιταλισμού, να περιδιαβαίνει τις ζωές μας και γύρω μας να μην συμβαίνει τίποτε. Ή σχεδόν τίποτε.</div><div style="text-align: justify;">Και τότε πήρες την απόφασή σου. Αποφάσισες να γίνεις ο φόβος, ο θάνατος, η μνήμη η ανήμερη, ο καημός της χαλασμένης μας ζωής. Αποφάσισες να πολιορκήσεις το “κοίταζε τη δουλειά σου”. Αποφάσισες να θρυμματίσεις τον ύπνο μας. Αποφάσισες τα λόγια σου να γίνουν σφαίρες αμέτρητες στους αδιάφορους διαβάτες. Κι είναι αυτός ο λόγος, πατέρα που η πράξη σου είναι βαθύτατα πολιτική. Η απόφασή σου δεν αποτελεί παρά “το σπάραγμα μιας ζωής που ζητάει ζήσει”, όπως γράφει ο Ρίτσος. Κι είναι αυτός ο λόγος, πατέρα που η πράξη σου είναι έξοχα ποιητική. Ήρθε τώρα η ώρα των λογαριασμών. Εσύ τον πλήρωσες με τη θυσία σου. Τώρα, είναι η ώρα η δική μας.</div><div style="text-align: justify;">Πατέρα, είναι τόσοι πολλοί σήμερα εδώ γιατί δεν πρέπει να χαθεί ούτε ένα τόσο δα ξέφτι από την προσδοκία σου. Είμαστε τόσοι πολλοί σήμερα εδώ για να πάρουμε το κομμάτι που μας αναλογεί από το όνειρό σου. Είμαστε τόσοι πολλοί σήμερα εδώ για να πολλαπλασιάσουμε το όνειρο, αυτό που τώρα κουβαλάμε πιο βαριά γιατί με την απουσία σου λιγοστεύουν οι πλάτες. Είμαστε τόσοι πολλοί σήμερα εδώ γιατί όπως έγραφε το σημείωμα ενός νέου εκεί στην πλατεία Συντάγματος “είμαστε έντεκα εκατομμύρια ζωντανοί και το όνομά μας είναι αντίσταση.”</div><div style="text-align: justify;">Πατέρα μου, εμένα και τη σύντροφό της ζωής σου, τη μάνα, το ξέρεις δε μας αφήνεις μετέωρες. Έχουμε πάντα στο μυαλό μας εκείνο το τελευταίο σου βλέμμα που θα είναι το απάγκιο μας όταν αγριεύουν οι μέρες και μας απειλούν.</div><div style="text-align: justify;">Σύντροφε, πατέρα, μεγάλωσα πια και με αναγκάζεις να μάθω ξανά τις συλλαβές. Να βάλω τα άρθρα, να φτιάξω τις προτάσεις. Να ξαναψελίσω τον κόσμο. Να ανασυνθέσω τον ορίζοντα και να τον ξαναταξιδέψω. Αλλά όχι με μεσίστιες σημαίες, γιατί όπως εσύ μου υπογράμμισες στο τελευταίο βιβλίο που μου χάρισες, στις 15 του Μάρτη και ζήτησες να γίνει το ευαγγέλιό μου, «η δίκη του τυράννου είναι η εξέγερση, η απόφαση είναι η ανατροπή της εξουσίας του, η ποινή, αυτή που απαιτεί η ελευθερία του λαού. Οι λαοί δεν κρίνουν όπως τα δικαστήρια, δεν εκδίδουν καθόλου αποφάσεις.</div><div style="text-align: justify;"><strong>Οι λαοί ρίχνουμε κεραυνό</strong>.»</div><div style="text-align: justify;"><span class="embed-youtube" style="display: block; text-align: center;"></span></div><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_4503" style="width: 460px;"><img alt="" class="size-full wp-image-4503" height="300" src="http://ilesxi.files.wordpress.com/2012/04/7_04_2012_dimitris_hristoulas_2.jpg?w=450&h=300" title="7_04_2012_dimitris_hristoulas_2" width="450" /><div class="wp-caption-text">Φωτογραφία από το realdemocracy.wordpress.com</div></div></div>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-78763964530159881272012-03-15T00:58:00.004-07:002012-03-15T01:05:41.852-07:00Εισήγηση του κρητικού βοσκού, Μανούσου στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><h3 class="post-title entry-title" style="background-color: black; color: white;"><br />
</h3><div style="background-color: black; color: white;"><b><br />
</b></div><div class="separator" style="background-color: black; clear: both; color: white; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig3GO2S-jwT3a_XW8nr8j_8VovBSf0798pn6NcrP1Ag8A_GeWUYE_luQpER8xLgt6zE5PoWiFVbXcuKsNk4StxQ_Oh78RYqf5-YABzWJBaSQjBcXQ2TIf7vTjDTC8mw3fTyWgCF7vzgtI/s1600/sheep-goats-timbuktu_32760_990x742.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig3GO2S-jwT3a_XW8nr8j_8VovBSf0798pn6NcrP1Ag8A_GeWUYE_luQpER8xLgt6zE5PoWiFVbXcuKsNk4StxQ_Oh78RYqf5-YABzWJBaSQjBcXQ2TIf7vTjDTC8mw3fTyWgCF7vzgtI/s400/sheep-goats-timbuktu_32760_990x742.jpg" width="400" /></a></b></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';"><br />
</span></b></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Εισήγηση του κρητικού βοσκού, Μανούσου στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με θέμα :</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">«Ευρώπη και ελληνική κρίση»</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';"><i>Σύντεκνοι και συντέκνισσες,</i></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';"><br />
</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΤΡΙΣ</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Μιχάλης Τζανάκης</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';"><br />
</span></b></span></div></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Άφηκα τα οζά στ αόρι*, για να ρθω επαέ* να σα σε πω δυο κουβέντες και να τσ ακούσετε με προσοχή.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Θαρρώ, πως δε καταλαβαίνετε πως ούλοι οι Έλληνες δεν είναι σα κι αυτούς που ρχονται κάθε τρεις και λίγο επαέ και τους κουνείτε τα δαχτύλια, να φοβηθούνε, κι ούτε έχουμε ούλοι οι Έλληνες τον καφά* του Βενιζέλου να μας εσβερκώνετε*, όποτε σας γουστάρει και να μας ελαλείτε σα τα πρόβατα.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Κατέχομε το, πως οι κυβερνήτες μας ήτονε μπήτι* άχρηστοι κι αχαϊρευτοι και μας επαίζανε σαν τα μαϊμούνια 30 χρόνια τώρα. Κατέχομε το πώς δεν κατέχανε να μοιράσουνε δυο γαϊδάρω άχερα, κι αν τα μοιράζανε τα παίρνανε ούλα για την αφεντιά τως. Κατέχομε το πώς φταίμε κι εμείς απού τσι ψηφίζαμε τοσανά χρόνια, μα ίντα θέτε δα από πα και πέρα; Αυτά θα τα ξεκαθαρίσομε εμείς λίαν συντόμως, είναι δικοί μας λογαριασμοί.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Από τ αόρι μαθαίνω πως μόνη σας έγνοια είναι να πάρετε τα χαρθιά που σα σε χρωστούμε. Μα σεις μωρέ θέτε πια πολλά από κείνανά που μας εδώκετε. Και θαρρώ πως δε θέτε μόνο χαρθιά. Θέτε κι άλλα που δε μπορείτε μαυροκακομοίρηδες να τα πάρετε χρόνια τώρα. Τον ήλιο μωρέ θέτε, και τη θάλασσα, και τον ουρανό μας, και τα πουλιά μας, και τσι βράχους μας και το φιλότιμο μας και το γέλιο μας και τσι χορούς μας και τσι μουσικές μας και τα φαγιά μας και τσι φωνές μας. Ζηλεύετε μωρέ παράωροι* τα οζά* μου, το μιτάτο μου, την ασκομαντούρα* μου. Εκεινονά είναι το πρόβλημα σας.<a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=8452542626752371394&postID=7876396453015988127&from=pencil" name="more"></a></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Ανεμαζώνεστε επαέ ούλοι οι σφουγγοκωλάριοι* και λέτε ούλες τσι παραωριές για τσι τράπεζες και τα ομόλογα και τα σκουπιδόχαρτα σας. Και θαρρείτε πως ετουτανά τα χαρθιά είναι η πλάση κι η πρόοδος σας. Μαύρα μεσάνυχτα έχετε ούλοι σας.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Κι ύστερα λέτε πως θα μας πετάξετε όξω από την Ευρώπη. Ίντα θαρρείτε μωρέ, πως είναι εκεινηνά η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα; Πράμα δεν είναι. Και τ όνομα τζι, τσ αρχαίους έλληνες παραμυθάδες το χρωστεί. Ίντα θαρρείτε πως είναι η Ευρώπη; Οι αποικίες σας είναι απού ξεβγάλατε ούλους τσι λαούς για να τοσε παίρνετε τα χρυσάφια γή τα στρατόπεδα που ξεβγάνατε τς Οβραίους; Τον κακό σας το φλάρο… ο Παρθενώνας είναι μωρέ κι ούλα τα κλεψιμέικα* που χετε στα μουσεία σας και δείχνετε τα τσι Κινέζους. Εμείς μωρέ στα βουνά κλέφτομε τα πρόβατα να κάνομε σεϊρι* τς άλλους βοσκούς, μα δε κλέφτομε ιδέες και ιδανικά κι αξίες. Κι εμείς άμα στο χωριό ζορίζεται ένας πάμε ούλοι και προστρέχομε να τονε βοηθήσομε.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Επαέ μέσα που είστε και καλά γραμματιζούμενοι, δεν έχετε ακούσει για τον μεγάλο παραμυθά, τον Όμηρο, τσ Αισχύλους, τσι Περικλήδες, τσ Αριστοτέληδες, τσι Παλαιολόγους, τσι Μακρυγιάννηδες, τσι Παλαμάδες και τσι Θοδωράκηδες; Κατέχετε τσι ούλους, γιατί αυτοί μωρέ σας τα μάθανε τα γράμματα.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Κι οι κολόνες, μωρέ, τσι δρόμους σας κι αυτές από μας τσι πήρετε και τσι γλώσσες, μωρέ, που μιλείτε δικές μας είναι. Εγώ που δεν κατέχω γρι εγγλέζικα, σας ακούω από οψάργας* και τα μισά που λέτε ρωμέικα είναι και δεν το χαμπαριάζετε.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Από πού μωρέ θα μας σε βγάλετε; Από το σπίτι τω παππούδω σας; Να μας σε βγάλετε μωρέ, μα ν αλλάξετε όνομα και γλώσσα και να μη λέτε για δημοκρατία και φιλοσοφία. Και να βγάλετε μωρέ τσ Αφροδίτες και τσι Φειδίες απ τα μουσεία σας, να δείχνετε μωρέ τα Άουσβιτς και τσ αλυσίδες τω σκλάβων τσ Αφρικής.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Επαέ ήρθα να σα σε πω εκεινανά που οι Λουκάδες* και τα Γιωργάκια* και τ Αντωνάκια* δε σας σε λένε, γιάντα τς Αμερικές και στα Λονδίνα δεν επαίξανε Κορνάρο, δεν εμάθανε για τσι Δροσουλίτες και δεν ακούσανε τσι μπαλωθιές του Κόρακα* και του Ξωπατέρα*. Σφουγγοκωλάριοι εσπουδάσανε να ανταλλάσσουνε χαρθιά και «κουρέματα». Ίσαμε εκεια πήγανε. Και δα εβρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ. Εγώ μωρέ, έχω τα ντουφέκια τω παππούδω μου που πολεμούσανε για τα «ΟΧΙ», αυτοί λένε την αλήθεια, όχι τα ινστιτούτα σας- που γέμισε ο κόσμος από τέτοια-, και οι λέσχες σας απού ναι πιο πολλές απ τα σχολεία πια στη χώρα μου, που λένε μόνο «ΝΑΙ».</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Να ρθετε μωρέ ούλοι σας στο μιτάτο* να σα σε φιλέψω, να ρθετε να πιούμε τη ρακί, να σας σε χτυπήσει μιαολιά* αέρας κρητικός, γιατί μόνο έτσιδά θα ξεξινίσετε, γιατί ανέ δείτε τα μούτρα σας, είναι όλο κακομοιριά και παραωριά.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Και μάθετε καλά, πως χωρίς τσι μπεμβέδες τσι μερσεντέδες και τσ ανοστιές που μας εταΪζετε, Ελλάδα θα υπάρχει, χωρίς τσ Αφροδίτες μας έχετε μπατιρίσει ντελόγο* και κατέχετε το καλά όσο κι εγώ. Από δα και μπρος το λοιπό, μ εμένα θα κάμετε τη διαπραγμάτευση κι όχι με τα Γιωργάκια, τα Αντωνάκια και τσι Λουκάδες. Κι εγώ δεν είμαι ο «anonymous»,να φορώ τη μουστρουχίνα* στα μούτρα μου, να μαι σαν τη μασκάρα, είμαι ο Μανούσος, ο βοσκός απ τα βουνά τσι Κρήτης.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';"><u>Λεξιλόγιο:</u></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">αόρι* βουνό</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">επαέ* εδώ</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">καφά* σβέρκος</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">εσβερκώνετε* χτυπώ στο κεφάλι, δίνω καρπαζιά.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Μπήτι* εντελώς</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Επαίζανε* κοροϊδεύανε</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">παράωροι* ανόητοι</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">οζά* ζώα</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">σφουγγοκωλάριοι* καζαντζακική λέξη, γραφειοκράτες</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">ασκομαντούρα* μουσικό όργανο (παρόμοιο με τη σκωτζέζικη γκάιντα) που παίζουν βοσκοί της Κρήτης, κατασκευασμένο από δέρμα προβάτου.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">οψάργας* χθες αργά</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Λουκάδες* και τα Γιωργάκια* και τ Αντωνάκια* Λ. Παπαδήμος, μη εκλεγμένος πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαράς,αρχηγοί κομμάτων που κατάστρεψαν την Ελλάδα.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Κόρακα* Ξωπατέρα*. Ήρωες των κρητικών επαναστάσεων που θυσιάστηκαν για την ελευθερία. Ο Μ. Κόρακας, από την Πόμπια, πήρε μέρος σε πάρα πολλά κινήματα και επαναστάσεις μέσα κι έξω από την Κρήτη και θεωρείται ένας απ τους σημαντικότερους «τουρκοφάγους» των ελληνικών επαναστάσεων του 19<sup>ου</sup> αιώνα. Ο Ξέπαπας, ή Ξωπατέρας υπερασπίστηκε με λίγους καλόγερους , απέναντι σε ολόκληρο στρατό, το μοναστήρι της Οδηγήτριας στη Μεσαρά, μέχρι να πέσει και ο τελευταίος απ τους πολιορκημένους</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">Κλεψιμέικα* κλοπιμαία</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">κάνομε σεϊρι* κοροϊδεύουμε</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">μιτάτο* πετρόχτιστο καταφύγιο των βοσκών στα ορεινά της Κρήτης</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">μιαολιά* λιγάκι</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">ντελόγο* αμέσως</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; color: white; font-family: arial,sans-serif; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';">μουστρουχίνα*μάσκα</span></b></span><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: 'Arial Narrow';"><span style="font-size: small;">Αναδημοσίευση από</span><span style="font-size: large;"> <a href="http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2012/03/blog-post_15.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+YouPayYourCrisis+%28You+Pay+Your+Crisis%29" target="_blank">you pay your crisis</a> </span></span></b></span></div></div>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-55775174863257527862012-03-09T06:12:00.003-08:002012-03-09T06:13:02.359-08:00Τα παιδιά δεν ξεχνούν<iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/V_M48QdIqpQ" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-68751568328374061512012-03-09T05:04:00.003-08:002012-03-09T05:04:45.147-08:00Η πρώτη μέρα στην οικοδομήΠιτσιρικάς στην επαρχία, πάνω που είχα τελειώσει το λύκειο, δύσκολα τα πράματα στο σπίτι, έπρεπε να βγω να ψάξω δουλειά. Στις πανελλήνιες τα σκάτωσα, για την ακρίβεια τα βρόντηξα ούλα και δεν διάβασα μήτε γραμμή απ' τα μαθήματα που είχαμε τότε στις δέσμες. <br />
Η κρίση λεν ξεκίνησε το 2008... Στην οικογένεια κρίση πάθαμε απ' τις αρχές του 90, πάνω στην αντεπανάσταση και τις ανατροπές που λέμε. Εγώ βέβαια τότες δεν ήξερα που παν τα τέσσερα, όχι αντεπανάσταση δεν ήξερα, δεν ήξερα να ξεχωρίσω το ελάφι απ' το πιλάφι.<br />
<br />
<br />
Αναδουλειές, ζόρια να πλερώσουμε νοίκια, κομμένα ρεύματα, εξώσεις, άστα να παν στο διάλο. Τότε κηρύξαμε πτώχευση το "δελαρζέϊκο", αλλά τότε δεν ξέραμε λαπαβίστικα κόλπα με επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με κούρεμα, ξύρισμα ίσα και κόντρα. Οπότε τώρα μ' αυτά που τραβάμε, εγώ τα τράβηξα δυο δεκαετίες πριν και ψήθηκα, κι έτσι τώρα είμαι σκληραγωγημένος τρομάρα μου.<br />
<br />
<br />
Βγήκα λοιπόν για δουλειά, κάτι τύποι εκεί που ήταν και κουκουέδες, βρήκαν μια άκρη να πάω να δουλέψω σιδεράς. Όποιος δούλεψε έστω και λίγο οικοδομή, ξέρει τι πάει να πει η ειδικότητα "σιδεράς". Λεν είναι βαριά, δύσκολη δουλειά, θα μπορέσεις; Γιατί να μην μπορέσω δηλαδή; Κουλός είμαι για κουτσός; Νέος είμαι, έκανα και στίβο, έχω γερά ποδάρια, καλό παιδί είμαι, γιατί να μη μπορέσω. Καλά, πάνε τότε αύριο στο τάδε μέρος, θα σε βρει ο τάδε να πάτε να δουλέψτε, κινητά δεν είχαμε τότε να συνεννογιόμαστε. <br />
<br />
<br />
Πέφτω το λοιπόν για ύπνο το βράδι, να πάω για δουλειά το πρωί. Άγχος, σφίξιμο στο στομάχι, αγωνία το τι θα συναντήσεις, ποιον θα δεις, ύπνος γιοκ. Σκεφτόμουνα πώς θα' ναι, αν θα τα καταφέρω, μη με κοροϊδέψουν που είμαι αδούλευτος κι άμαθος, μη κάνω καμμιά μαλακία, μη το' να μη το άλλο. Με τα πολλά με ψευτοπήρε ο ύπνος μετά από πολλές ώρες στρυφογύρισμα στο κρεβάτι. Μισός ύπνος με το μισό μυαλό κοιμισμένο και το άλλο μισό αγχωμένο μη τυχόν και δε ξυπνήσω και δεν πάω στο ραντεβού. Και με πουν τεμπέλη και αχαΐρευτο, εδώ δεν έχουμε να φάμε κι εσύ κοιμάσαι. Δράμα.<br />
<br />
<br />
Σηκώνομαι μισή ώρα πριν το ξυπνητήρι. Πλένομαι, ντύνομαι. Πάω να πιω καφέ δεν κατεβαίνει. Πάω να βάλω μια μπουκιά στο στόμα, τίποτα. Πέτρα το στομάχι.<br />
<br />
<br />
Βγαίνω όξω στο κρύο, ο καιρός συννεφιά, λες και παραγγελιά τον είχα. Χάθηκε δηλαδή να έχει μια λιακάδα; Τι στο διάολο, πάντα το βάπτισμα του πυρός πρέπει να' ναι θλιμμένο; <br />
<br />
<br />
Τρέχω στο ραντεβού. Έρχεται ο μάστορας, πενηντάρης, ηλιοκαμμένος και γεροδεμένος σα ταύρος, σοβαρός και αυστηρός. Και δυο γιούς, καλά παιδιά, γεροδεμένοι κι αυτοί, ούτε ντεμέκ ούτε σκατόφατσες. Δουλεμένοι άνθρωποι. <br />
Οι πρώτες συστάσεις, μπλα μπλα και τα λοιπά. Πήγα να το παίξω άνετος, αλλά επειδή ετούτοι φαίνονταν ότι είδαν πολλά τα μάτια τους, με κατάλαβαν με τη μία. Αλλά δεν λέγαν τίποτα, ούτε καν χαμογέλασαν μη τυχόν νομίσω ότι με βλέπουν συγκαταβατικά. "Δύσκολη δουλειά, έ;" Ρωτάω. "Ε, εύκολη πάντως δεν είναι". Τι διάλο, αστροφυσική θέλει; Τα είπαμε λίγο εκεί, με συμπάθησαν, δεν ήμουνα και βόιδι, έπιανα μερικά πράματα που με λέγαν.<br />
<br />
<br />
Φτάνουμε σ' ενα χωριό. Κατεβαίνουμε σ' ένα παράδρομο, ένα οικόπεδο σκαμμένο στα θεμέλια, να το "σιδερώσουμε" λέει. Πρώτο κουέστιον μαρκ, δηλαδή πώς θα το σιδερώσουμε, με ατμοσίδερο και με μέριτο, αυτό με τη λαβή; Έκανα ένα λεπτό να καταλάβω ότι εννοούμε να τοποθετήσουμε τις βέργες που φτιάχνει ο Σιφωνιός όπως υπαγορεύει το σκέδιο του μηχανικού. Α, μάλιστα. Και που ν' τα σίδερα; Νάτα μου λέει ο ένας. Ένα ΒΟΥΝΟ από βέργες να πάμε από πάνω απ' το δρόμο κάτω στα θεμέλια πρώτα! Φρίκη. Πάρε γάντια μου λέει ο ένας γιος και ξεκίνα να κατεβάζεις. <br />
<br />
<br />
Μέσα σ' ένα τέταρτο της ώρας ήδη τα 'χα παίξει. Είχα ζαλιστεί και μου' ρχόταν να ξεράσω απ' το ζόρι, αλλά κι απ' την άλλη ντρεπόμουν, θα με πάρουν στο ψιλό. Εκεί κατάλαβα ότι οι άλλοι μάστορες που ήταν εκεί τριγύρω ασχολούνταν με την δουλειά τους και ποσώς τους ενδιέφερα εγώ. Εκεί έμαθα για πρώτη φορά ότι δεν είσαι το κέντρο του κόσμου. Πρώτο μάθημα απόρριψης του υποκειμενικού ιδεαλισμού. <br />
<br />
<br />
Με διαλείμματα και βοήθεια απ' τ' αδέρφια τους σιδεράδες που με κατάλαβαν ότι είχα δει το χριστό φαντάρο, βοήθησαν και τα κατεβάσαμε. Αυτοί πιάναν τέσσερεις-τέσσερεις τις βέργες, εγώ μέχρι δυο μπορούσα. Τι ξεφτίλα Παναγία μου, τους έριχνα και καναδυο χρόνια στην ηλικία. Δεύτερο μάθημα της δουλειάς. Μαθαίνεις να ταπεινώνεσαι εκεί που δεν σε παίρνει. Και δεν είπαν τα παιδιά ποτέ τίποτα, μπροστά μου τουλάχιστον. <br />
<br />
<br />
Μετά το πρώτο μπερντάκι, μου δίνουν σύρμα και το άλλο το εργαλείο το πώς-το-λεν που κόβεις μικρές λωρίδες σύρμα και στερεώνεις το σίδερο με τα διπλανά. Τα άγαρμπα χέρια μου ακόμα δεν μπορούσαν να χειριστούν ούτε το εργαλείο ούτε το σύρμα. Σιγά-σιγά με είπε το αφεντικό, μη βιάζεσαι. Θα το κάνεις έτσι, έτσι κι έτσι. <br />
<br />
<br />
Τρίτο μάθημα. Αφέσου στα χέρια του μάστορα που έφαγε τη δουλειά με το κουτάλι και σε βλέπει σαν κουνούπι. Πέφτει στο επίπεδό σου να σε μάθει την αλφαβήτα, χώρια το ότι σε πήρε στη δουλειά χωρίς να σε χρειάζεται στην ουσία, αφού έχει τους δυο γιούς. Σου λέει, αύριο μεθαύριο θα μας ξαλαφρώνει, τώρα για την ώρα μας βαραίνει παραπάνω.<br />
<br />
<br />
Έμαθα πώς να κάνω τα δεσίματα, τσούκου-τσούκου, καλά τα πήγα θαρρώ. Ξεκούραστα. Η μια η κολώνα λέει βγήκε λίγο στραβή, ο μάστορας την έσπρωξε με το πόδι, την τράβηξε από δω, την τράβηξε από κει, τη ίσιαξε, δεν ήθελε σαούλιασμα. Τέταρτο μάθημα. Μη φοβάσαι το υλικό να το κλωτσήσεις, να το σπρώξεις, να το ζουλήξεις από δω κι απο κει να ρθει στα μέτρα σου. Εγώ όταν τα κουβαλούσαμε δεν ήξερα από που να το πιάσω το σίδερο και μου' λεγε ο μάστορας, πιάστο απ' όπου να ναι ρε! Εννοούσε πιάστο βρε χριστιανέ μου, μη το κοιτάζεις. <br />
<br />
<br />
Τελειώσαμε από δω λέει φεύγουμε απο δω πάμε αλλού. Ψήλωσε ο ήλιος, ζέστανε κομμάτι. Πάμε σε μια οικοδομή, πάνω στην πλάκα να σιδερώσουμε τις κολώνες. Τέσσερα πατώματα ψηλά. Είδα το ύψος και τα σκαλοπάτια, είδα και τα σίδερα κάτου. Αμάν, όλ' αυτά θα τ' ανεβάσουμε; Εκεί με κορόιδεψε πίσω απ' τα μουστάκια του ο ένας ο γιος. Αμ τι, λέει, εδώ θα τ' αφήσουμε; Έχετε γεια βρυσούλες είπα μέσα μου, στις πρώτες δυο βέργες που θ' ανεβάσω θ 'αφήσω τα κοκκαλά μου, ήμουν ήδη πτώμα.<br />
<br />
<br />
Μετά είδα ένα όχημα με γερανό κι ιμάντα να τ' ανεβάζει... Πέμπτο μάθημα. Κλείστο το στόμα σου και μην κάνεις χαζοερωτήσεις, κάνε εκεί ότι σου πούνε. Κι άμα δεν μπορείς, πες δεν μπορώ, είμαι αγύμναστος, άμαθος, ντροπή δεν είναι. Τώρα με την κοτσάνα που πέταξα ντράπηκα περισσότερο. <br />
<br />
<br />
Τότε άρχισε το δράμα! Ο ήλιος να καίει και να είμαι έτοιμος να σωριαστώ. Πήγαινα τα σίδερα από δω εκεί, από ξαπλωμένα που ήταν τα ακουμπούσα όρθια να τα παίρνουν οι δυο γιοί και να τα περνάν μέσα στην κολώνα. Ούτε που διανοήθηκα ν' ανέβω στη σκάλα και να τραβάω τις χοντρόβεργες μέχρι πάνω ώστε να τις περάσω από πάνω. Θα ξεριζώνουνταν τα χέρια μου απ' τον ώμο. <br />
<br />
<br />
Ο ένας μου φερε καπέλο να φορέσω, σε μια δόση κάνουμε και διάλειμμα για νερό. Αν δεν έπινα κι αυτή τη γουλιά, είχα την εντύπωση ότι δεν θ' αντεχα ούτε δευτερόλεπτο ακόμα. <br />
<br />
<br />
Μια ανάσα και συνέχισα, πήγαινα κάτι βέργες απ' το ένα μέρος της πλάκας στην άλλη περνώντας από μια σανίδα κι απο κάτω το κενό! Πρόσεχε μου λεγε ο μάστορας, μη γκρεμοτσακιστείς κι έχουμε άλλα. Αμα δεν μπορείς πες. Όχι, πώς δεν μπορώ έλεγα εγώ που ήθελα να διασώσω το χαμένο αντριλίκι μου. Λέω από μέσα μου, Άλεξ πρόσεχε μη σκοτωθείς. Με υπερπροσπάθεια τελικά και διάφορα ψυχολογικά τεχνάσματα έφερα εις πέρας κι αυτό το επαχθές καθήκον, σαν το επαχθές χρέος που λέει κι ο Λαπαβίτσας (που μάλλον δεν δούλεψε οικοδομή ποτέ του). <br />
<br />
<br />
Τελειώσαμε κι από δω, είχε πάει μία η ώρα. Εγώ ήμουν ήδη ένα ράκος απ' την κούραση, ψιλοζαλισμένος, κόντεψα να ξεχάσω γάντια και σύρματα απ' τον ήλιο. Νόμιζα τελειώσαμε, μου λέει εντάξει, και καμμιά ωρίτσα στη μάντρα να κόψουμε λέει σίδερα και τέρμα. Έ, λέω νταξει, εύκολο θα είν' αυτό. <br />
<br />
<br />
Η μάντρα μές στον ήλιο και τη ζέστα, με κάτι τρομαχτικά μηχανήματα που να κόβουν και να τα κάνουν σαν σπιράλ. Εκεί νομίζω μ' αποτελείωσε. Τραβούσα δέκα-δέκα βέργες μαζί να κοπούν στο σωστό μήκος, τα χέρια μου μετά από δυο-τρία σέσσιονς πλέον δεν υπήρχαν, είχαν εξαϋλωθεί κι είχαν ενωθεί με το σύμπαν.<br />
<br />
<br />
Μού δωσε ένα μεροκάματο, μου είπε κάτσε ξεκουράσου δυο μέρες και ξαναέλα. <br />
<br />
<br />
Όλο μου το κορμί είχε γίνει πέτρα. Δεν μπορούσα να κουνηθώ, δεν μπορούσα να φάω, αρρώστησα. Μου φυγε η μαγκιά εκείνη τη μέρα. Δούλεψα άλλη μια βδομάδα και σταμάτησα μετά απ' αυτό. Δεν εμπιστεύτηκα τον εαυτό μου, δεν μπόρεσα να συνηθήσω την ορολογία και την μαστόρικη μενταλιτέ. Δεν μου ταίριαζε αυτή η δουλειά τότε. Μπήκα πολύ απότομα από ανάγκη, με πολύ άγχος και καθόλου προετοιμασία. Θα μου πεις τι ήθελες, να σου στρώναν και χαλί; <br />
<br />
<br />
Η μέρα που θα πας για δουλειά δεν πρέπει να σε γεμίζει άγχος και σφίξιμο. Πρέπει να πηγαίνεις με αγωνία όπως όταν είναι να πας εκδρομή στο βουνό, να μάθεις κάτι καινούριο, να βελτιώσεις κάτι που δεν είναι σωστό. Να προσθέσεις τη δημιουργικότητά σου, όχι επειδή πρέπει να πλερώσεις το νοίκι. Πάλι καλά να λες που δεν ήταν κάνας μαλάκας αφεντικό να σε βρίζει (έχει κι άλλα τέτοια σε μελλοντικές ιστορίες). Η κούραση πρέπει να είναι φυσιολογική, να καταλαβαίνεις ότι έβαλες λίγο απ' τη σωματική σου δύναμη και λίγο απ' το μυαλό σου σ' αυτό που παρήγαγες, όχι να σε σκοτώνει και να σε φθείρει. Τα μηχανήματα σε βοηθάν να μη φθείρεις το κορμί σου, αλλά δεν πρέπει να τα παίρνεις σαν δεδομένα. Κι αυτά ανθρώποι τα φτιάχνουν. <br />
<br />
<br />
Η μισή ψευτοδουλειά που κάνεις (επειδή μαθαίνεις όχι επειδή είσαι τεμπελχανάς), μαζί με την ολόκληρη δουλειά που κάνει ο ψημένος εργάτης, τα προσθέτεις αυτά και βγάζεις ένα μέσο όρο. Βάζεις όλη τη δουλειά που κάναν όλα τα μαστόρια και οι εργάτες για να γίνει μια οικοδομή και βγάζεις όλες τις εργατοώρες που χρειάζονται. Βάζεις όλες τις δουλειές που κάνουν όλοι οι ανθρώποι σε μια κοινωνία για να βγάλουν ό,τι χρειάζεται αυτή η κοινωνία κι αυτό το λέμε "κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας". Άμα τα αποτελέσματα αυτής της δουλειάς τα παντελονιάζουν ένας-δυο, τότε κάτι δεν πάει καλά με το σύστημα. Όταν τα αποτελέσματα αυτής της δουλειάς τα απολαμβάνουν ούλοι, τότε έχουμε σοσιαλισμό. Η δουλειά είναι η βάση κάθε κενωνίας να πούμε, κι όταν αυτοί οι δουλευτάρηδες ορίζουν και το πως θα οργανώνεται αυτή η κοινωνία, η δουλειά θα γίνει μια ευχάριστη υπόθεση για όλους. <br />
<br />
<br />
Το άγχος, η στεναχώρια, η κούραση για το τίποτα (ή καλύτερα για τη τσέπη του κεφαλαιούχου), όλ' αυτά θα δώσουν τη θέση τους στη δουλειά που θα καταλαβαίνεις ότι προσφέρεις στον τόπο σου και στους συνανθρώπους σου. <br />
Τότε η κούραση δεν σε πειράζει. Όχι πως δεν το νιωσες κι αυτό στον καπιταλισμό. Το νιώθεις γιατί σαν εργάτης είσαι φιλότιμος, βάζεις τον απαυτό σου κάτω και παράγεις. Κι ας μην καταλαβαίνεις από σοσιαλισμούς.<br />
<br />
<br />
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ Οικοδόμου: Αυτό το κείμενο αποτελεί μάθημα συμπεριφοράς στην οικοδομή, για υποψήφιους οικοδόμους αλλά και πολλούς "επαγγελματίες". Μάθημα ΤΑΞΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ προς κάθε εργαζόμενο. Προτίμησα να ξεκινήσω την ανάρτηση του συνάδελφου Δελάρζ χωρίς τον πρόλογο που έκανε αρχικά. Μπήκα κατευθείαν στο ζουμί. Για την αποκατάσταση όμως της τάξης, παραθέτω, έστω και ανάποδα, στο τέλος, τον πρόλογο και τον τίτλο της αρχικής ανάρτησης):<br />
<br />
<br />
Ιστορίες για το μεροκάματο νο2<br />
<br />
<br />
(φάτε) Πρόλογο: η προηγούμενη ανάρτησις με τίτλο, το μεροκάματο της μοναξάς (προσοχή στο "-ξας"!) είδα ότι είχε μεγάλη επιτυχία, άρεσε σε ένα κόσμο που λέμε κι εμείς οι κομμουνιστές. Δεν άρεσε δηλαδή σε δυο κόσμους. Πολλά καλά λόγια με είπανε, κολακεύτηκα όσο να πεις, αλλά έτσι είναι. Για μια αυτο-ετερο-επιβεβαίωση ζούμε αλλά προσοχή θέλει. Το καβάλημα στο καλάμι είναι κακό πράμα. Καλό πράμα απ' την άλλη είναι η δουλειά γενικά, να δουλεύεις, να νιώθεις ότι κάτι προσφέρεις, ότι κάτι κάνεις τελωσπάντων χρήσιμο. Έτερον εκάτερον, πολλές δουλειές είναι για τον π... αλλά έστω, κάποια πράματα τα κάνεις κι από ανάγκη.<br />
<br />
<br />
Η δουλειά το λοιπόν είναι καλό πράμα, είναι ανάγκη, να σηκωθείς, να κινηθείς, να πας ένα πράμα από δω εκεί, να γράψεις δυο λέξεις σ' ένα χαρτί, να πατήσεις ένα κουμπί να πάρει μπροστά η μηχανή και να την επιβλέπεις σα μπάστακας. Το πώς την πλερώνεσαι αυτή τη δουλειά μεγάλο θέμα, γράψαν φιλόσοφοι, πολιτικοί αναλυταί, συγγραφείς, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί. Δύσκολο πράμα να το καταλάβει ο εργατάκος, και ακόμα πιο δύσκολο να καταλάβει ότι στο σύστημα που ζούμε πέφτει εκμετάλλα στο θέμα αυτό που να σου φεύγει το καφάσι.<br />
<br />
<br />
Χώρια που με 20% ανεργία το πράμα γίνεται αβάσταχτο. Όχι ότι δεν έχει δουλειά, αλλά τη μοιράζουν έτσι οι καπιταλισταί που να τη φτηνύνουν κι άλλο και να μαζέψουν παράδες ξανά τώρα να βγουν απ' την κρίση. <br />
Μέσα απ' αυτές τις ιστοριούλες θα προσπαθήσουμε απλά να τα πούμε μπας και καταλάβουν πέντε πράματα καναδυό αναγνώστες, ό,τι καταφέρεις κέρδος είναι.<br />
<br />
<br />
Το παρακάτω κείμενο αφιερούται εξαιρετικά στον αγαπητό συνάδελφο και συν-blogger κύριο κύριο Οικοδόμο, μάστορα που τον λέω γω γιατί έτσι φωνάζουμε τον συνάδελφο στην οικοδομή. Το πρώτο πράμα που έμαθα όταν ψευτοδούλεψα κι εγώ. Τώρα για σενάζ - μενάζ και τέτοια πράματα δεν ξέρω, να ναι καλά που γράφει και κάνα τέτοιο αρθράκι ο αγαπητός φίλος και καταλαβαίνουμε τι σόι πράματα είν' αυτά. Διάβασέ το μεσιέ, θα το φχαριστηθείς, κι όλοι οι επίλοιποι φυσικά. <br />
<br />
<br />
Έγραψε ο Αλέξανδρος Δελάρζnostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-80333101697086313452012-03-02T19:09:00.000-08:002012-03-02T19:09:24.944-08:00antistasiaka nea!!!: Liberation: Ο Έλληνας στο τέλος πάντα σηκώνεται<a href="http://antistasiakanea.blogspot.com/2012/03/liberation.html?spref=bl">antistasiaka nea!!!: Liberation: Ο Έλληνας στο τέλος πάντα σηκώνεται</a>: Ένα άρθρο "ύμνο" για τον ελληνικό λαό δημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα Liberation , η οποία παρουσιάζει τους Έλληνες ως το ανάχωμα ...nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-13513848755224341272012-03-02T18:53:00.003-08:002012-03-02T18:54:41.642-08:00<iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/nqsiF1xAxsQ" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-33662605673638357912012-02-28T23:49:00.000-08:002012-02-28T23:49:11.174-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><h2 class="art-PostHeader"> <img alt="" height="26" src="http://kartesios.com/wp-content/themes/kartesios04/images/PostHeaderIcon.png" width="26" /> <a href="http://kartesios.com/?p=76866" target="_blank">ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ…</a> </h2><div class="art-PostHeaderIcons art-metadata-icons"><img alt="" height="18" src="http://kartesios.com/wp-content/themes/kartesios04/images/PostDateIcon.png" width="18" /> February 29th, 2012 | Author: <a href="http://kartesios.com/?author=1" rel="author" title="Posts by kartesios">kartesios</a> </div><div style="text-align: center;"><a href="http://kartesios.com/wp-content/uploads/2012/02/kartesios-29.jpg"><img alt="" class="aligncenter wp-image-76867" height="404" src="http://kartesios.com/wp-content/uploads/2012/02/kartesios-29.jpg" style="border: 0pt none;" title="kartesios 29" width="455" /></a></div>Αυτή η γεύση από αίμα στο στόμα. Να μην αντέχεις να κοιτάξεις τον άλλον στα μάτια από ντροπή. Επειδή εσύ έχεις ένα κομμάτι ψωμί κι εκείνος όχι. Επειδή εκείνος έχει αξιοπρέπεια κι εσύ όχι.<br />
Αυτό το βλέμμα που σου λέει, εσύ που μπορείς γιατί δεν κάνεις κάτι ν’ αλλάξουν τα πράγματα; Πας να απολογηθείς. Να πεις εγώ; Τι μπορώ να κάνω εγώ μόνος μου; Και το καταπίνεις αμάσητο επειδή ξέρεις ότι είναι ψέμα. Το μόνος είναι υπεκφυγή.<br />
Αυτό το βούρκωμα όταν ακούς τον άλλον να εξηγεί πόσο σημαντικά είναι τα μέτρα για τη σωτηρία της πατρίδας. Μιας πατρίδας που αυτός μαζί με άλλους τη ρούφηξαν μέχρι που άδειασε. Και να μη μπορείς να του ρίξεις μπουνιά στα μούτρα επειδή θα σε πουν τραμπούκο και φασίστα. Απολίτιστο, επειδή χτύπησες τον πολιτισμένο που υποστηρίζει την εξαθλίωσή σου και αποκαλεί όλον τον κόσμο τεμπέλη και άχρηστο.<br />
Αυτή η ζάλη που σου έρχεται όταν θες να βγεις σε μια πλατεία και να ουρλιάξεις τι κάνουμε ρε μαλάκες; Γιατί δεν ξυπνάμε; Μας αφανίζουν. Κι όταν συνέρχεσαι αντιλαμβάνεσαι ότι κι εσύ περπατάς σκυφτός ανάμεσα στους άλλους για να πας στη δουλειά ή να πας να πληρώσεις… να πληρώσεις… να πληρώσεις…<br />
Αυτή η σκουπιδίλα που κατακλύζει το μυαλό σου όταν βλέπεις στη βουλή να μιλάνε χωρίς να λένε. Talking suits. Ή και talking costumes μέσα σε όλη αυτή τη θεατρικότητα του παράλογου. Οι ελληνικές Βερσαλλίες. Χωματερή της Δημοκρατίας. Σαπισμένα μπλα μπλα.<br />
Αυτός ο τρόμος μην αρρωστήσεις, μη χρειαστείς γιατρό και φάρμακα, μη δε μπορέσεις να πας για το μεροκάματο, μην κι όταν μπορέσεις τελικά να πας, βρεις άλλον στη θέση σου κι ύστερα τι κάνεις, τίποτα δε μπορείς να κάνεις.<br />
Αυτή η γεύση από αίμα στο στόμα δεν είναι ιδέα σου. Ο θυμός που κατάπιες έγινε οργή κι η οργή μαχαίρι που στα διάλυσε όλα επειδή δεν την άφησες να βγει. Κι έτσι έκοψε τα πάντα μέσα σου και τώρα ξερνάς αίμα. Αίμα. Προσοχή! Να ξεράσεις ήσυχα στη γωνία. Μην αναστατώσεις το πλήθος. Μη λερώσεις την απραξία της τάξης. Στη γωνία. Τιμωρημένος επειδή δεν άντεξες.</div>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-24942678429433356302012-02-24T14:06:00.001-08:002012-02-24T14:06:31.535-08:00<iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/V5z0rQRdsiE" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-90910585567551461992012-02-24T14:04:00.001-08:002012-02-24T14:04:24.643-08:00<iframe width="560" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/JG-4Sqmdy9s" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8452542626752371394.post-81384124369861880882012-02-23T01:29:00.002-08:002012-02-23T01:29:43.287-08:00<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/NjqhFKt7zZM" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>nostradamoshttp://www.blogger.com/profile/10363478069713846288noreply@blogger.com